«Bijschrift bij publicatie:» Identificatie der slachtoffers - I. Wij gaan de doodenzaal binnen. Een zuster in onberispelijk wit staat bij den ingang. Zij geeft fluisterend een aanwijzing. In dit stille vertrek spreekt de dood het laatste woord. De stoffelijke resten van de slachtoffers zijn naast elkaar opgebaard. Voorwerpen waaraan men hen zou kunnen herkennen liggen erbij. Hier is de verzamelplaats van onzegbaar leed. Bij het zien van deze brokstukken van menschen grijpt ontzetting U aan. Vergankelijk is elk aardsch leven, maar waarom was het einde zoo plotseling? Een zacht snikken onderbreekt de stilte. Bezoekers komen en gaan, diep onder den indruk.