Dagboek met bijlagen Slothouwer, J.G.

De auteur wordt in het concentratiekamp Sachsenhausen in de buurt van Berlijn bevrijd. Veel vrienden vertrekken. Hij gaat zelf niet mee, omdat hij zich te zwak voelt. Het SS-magazijn wordt geplunderd door de gevangenen. Hij vertrekt nu met honderden anderen. Ze krijgen nog wat te eten. Met een paar Nederlanders, die allemaal zwak of ziek zijn, vindt hij een huisje in de buurt (Schmachtenhagen), waar in de kasten nog te eten staat. Overal gaan ze op zoek naar voedsel en medicijnen. Begin mei horen ze over de capitulatie. De Russische soldaten misdragen zich, plunderen en verkrachten. Het is onduidelijk of de Amerikanen of de Russen het bewind in het gebied zullen overnemen. Ernstige zieken gaan terug naar Sachsenhausen of naar het opvanglager Bernau. Ze maken zelf roggebrood en trekken soep van been. Op aanplakbiljetten lezen ze dat alle vreemdelingen zich zo gauw mogelijk bij de dichtstbijzijnde Russische commandant moeten melden. Ze kunnen dan op een centrale plaats verzameld worden en naar huis vertrekken. Duitse soldaten proberen zich nog overal mee te bemoeien. Eind mei worden ze door Russen uit hun huis gehaald en naar Bernau gebracht. Ze moeten al hun verzamelde spullen achterlaten, waaronder het eten. Bernau is overvol. Ze kunnen bij een verbindingsman een nacht op zolder blijven slapen, waar ze ook te eten krijgen. De volgende ochtend, 31 mei 1945, vertrekken ze in een door de Russen slecht georganiseerd transport met vrachtauto's in grote groepen naar Maagdenburg. Onderweg staan ze een nacht stil, dan komen ze aan in Maagdenburg in het Russische verzamellager, een voormalige kazerne. Brood is er voldoende, maar er zijn maar 6 toiletten voor een paar duizend man.Op de zolder van de kazerne liggen Duitse legeruniformen. Hij neemt een dikke jas mee om op te liggen. Dan lopen ze met hun oude clubje van vier enkele kilometers met hun bagage op een gevonden karretje verder en komen in het door de Amerikanen bezet gebied. Ze moeten daarbij via 3 bruggen de Elbe over. Eén van de drie bruggen is een door de Amerikanen aangelegde noodbrug. Hij wordt ondergebracht in een huis met Nederlanders. De voedselvoorziening loopt chaotisch. maar er is te eten. Het transport Nederlanders en Belgen wordt steeds groter. 4 Juni 1945 vertrekken ze met Amerikaanse vrachtauto's door de geheel verwoeste stad Maagdenburg naar het station. Ze worden met 30 man in een wagon gezet en krijgen 9 zakken met levensmiddelen mee. Na aanwijzing van een groepscommandant vertrekken ze. Via Münster en Reijd (bij Gladbach) komen ze de volgende dag tegen de avond in Maastricht aan. Onderweg krijgen ze veel en van alles te eten. Bij aankomst worden ze door Prinses Beatrix op het station verwelkomd. Het Wilhelmus wordt gezongen en overal hangen vlaggen. Hij gaat na allerlei formaliteiten naar een hotel in Valkenburg. Na een eindkeuring door een arts vertrekt hij 10 juni 1945 per trein vanuit Valkenburg over Maastricht en via België naar Eindhoven.