Provinciaal Bestuur van Noord-Holland te Haarlem betreffende openbare orde en veiligheid, gezondheid en welzijn

Woonschepen en woonwagens: Emancipatie: Op 1 maart 1980 werd de Wet Gelijke Behandeling van mannen en vrouwen ingevoerd. Hiermee werd de Nederlandse wetgeving aangepast aan de richtlijnen van de Europese Unie. Met de nota 'Emancipatiebeleid Noord-Holland' begon het Provinciaal Bestuur in 1981 met het vormen van een serieus beleid ten aanzien van de emancipatie van de vrouw, zowel in- als extern. Emancipatie werd door GS als een kerntaak gezien die voortdurend de aandacht moest krijgen. Verantwoording van de inventarisatie: De vernietiging van stukken gebeurde met het gebruik van de 'Selectielijst voor archiefbescheiden van provinciale organen 2000', Nederlandse Staatscourant nr. 229. Voor de aanvang van de selectie van de bescheiden bedroeg de omvang van de blokken Openbare Orde en Veiligheid, Gezondheidszorg, Volkshuisvesting, Maatschappelijke Zorg en Welzijn 85 strekkende meter. De commissie-archieven hadden een oorspronkelijke omvang van 15,5 strekkende meter, waarvan 3,5 meter overbleef. Bescherming bevolking: Voor de oorlog kende men in ons land een hulporganisatie van vrijwilligers die de bevolking moest waarschuwen bij luchtaanvallen. Dit was geregeld in de 'Wet Bescherming tegen Luchtaanvallen'. In 1952 regelde de 'Wet op de Bescherming Bevolking tegen de gevolgen van oorlogsgeweld' hoe de rampenbestrijding en de burgerlijke verdediging organisatorisch moesten verlopen. Hiervoor werd Nederland ingedeeld in A-gebieden waarin grote, stedelijke agglomeraties en industriële gebieden lagen, onder commando van een Hoofd Bescherming Bevolking (BB), benoemd door de burgemeester. De overige delen van het land, de B-gebieden, waren verdeeld in 'kringraden' bestaande uit de burgemeesters van de gemeenten binnen een kring. Iedere kringraad benoemde een hoofd BB. Volkshuisvesting: Sinds de Tweede Wereldoorlog nam de gemiddelde woningbezetting af; in 1982 bedroeg die in Noord-Holland minder dan drie personen per woning. De belangrijkste reden hiervoor lag in de toegenomen behoefte van jonge mensen aan zelfstandige woonruimte. Sinds 1975 erkende de overheid het recht op een eigen woning voor iedereen van 18 jaar of ouder. Hiermee werd het recht op zelfstandige huisvesting, ook van ongehuwde of samenwonende personen, erkend als woningbehoefte. De Provincie had weinig taken die direct verband hielden met de volkshuisvesting en woningbouw. Openbare gezondheid: De Gezondheidswet 1956 bepaalde dat iedere provincie een Provinciale Raad voor de Volksgezondheid moest instellen. In dit overkoepelende orgaan zaten vertegenwoordigers van de overheid en mensen werkzaam in sectoren van de volksgezondheid. Zie artikel 4 van deze wet De raad had tot taak om de gezondheidszorg binnen de provincie te stimuleren en hiervoor adviezen uit te brengen aan het provinciaal bestuur. De bemoeienis van het provinciaal bestuur met de volksgezondheid breidde zich na de Tweede Wereldoorlog langzaam uit. Op de begroting van de provincie werden ieder jaar bedragen gereserveerd voor subsidies voor de bestrijding van onder andere tuberculose, alcoholisme, malaria, geslachtsziekten en de verpleging van zwakke en zieke kinderen. Openbare orde en veiligheid: In het geval van rampen en ernstige ordeverstoring binnen de provincie was en is de Commissaris der Koning(in) (CdK) op afstand verantwoordelijk voor het handhaven van de openbare orde en veiligheid. Zie inventarisnr. 8 Primair waren en zijn de burgemeesters de aangewezenen om ordeverstoring binnen hun gemeenten te voorkomen. Bij het uitbreken van besmettelijke ziektes of het plegen van ernstige misdaden dienden de plaatselijke bestuurders de CdK onmiddellijk te informeren. Het kwam wel voor dat de CdK bemiddelend optrad bij een conflict tussen een burger en de gemeentelijke overheid. Zie inventaris nr.17