Jacob van Ommen: Lente 1943

In 1943 lukt het de auteur, net geslaagd voor zijn HBS diploma in Zwolle, de arbeidsinzet in een munitiefabriek om te zetten in werk bij een boer in de buurt van Krefeld. Zijn kamer is boven de koeienstal. Hij verzorgt de dieren en leert ploegen. Hij krijgt goed te eten. De boerderij ligt naast een vliegveld in de aanvliegroute naar het Roergebied. Dagelijks loeien de sirenes. Krefeld wordt gebombardeerd. Er komen steeds meer vliegtuigen over, maar er is een schuilkelder. De zonen van de boer zijn aan het front. Begin januari 1944, met uitgesteld verlof in Nederland, wordt hij door de SD gearresteerd omdat zijn pas is verlopen. In Amsterdam in de Euterpestraat slaapt hij op de grond in een cel met een tonnetje. Het eten stinkt, maar na een paar dagen eet hij. Luchten gebeurt 1x per dag. Hij wordt naar Amersfoort gebracht en staat met 200 man urenlang in de kou in de "rozentuin ". Poedelnaakt wordt hij afgevoerd naar een barak, kaalgeschoren en krijgt een nummer en gestreepte kleding. De appels duren uren. Medegevangenen lopen rond als bewaking en krijgen daarvoor extra eten. Hij ontmoet Kotälla. Pasen 1944, bij het uitdelen van de Rode Kruis pakketten, worden met knuppels flinke klappen uitgedeeld. Eind april 1944 gaat hij per trein richting Duitsland. Onderweg hebben ze veel bekijks met hun kaalgeschoren hoofden. Bij Rheine in Westfalen komen ze op een vliegveld te werken. Er zijn meer buitenlanders. Ze krijgen weinig te eten en drinken koffie. Zijn brood wordt vaak gestolen. Er liggen veel verongelukte jagers langs de baan. Na een paar weken is de latrine te smerig om te gebruiken. Iedere dag wordt gewerkt, afgesloten van de buitenwereld. In de barakken zijn luizen. Vliegtuigen worden in het bos verborgen gehouden en er wordt steeds vaker door de geallieerden gebombardeerd, waarbij slachtoffers vallen. Na een paar maanden ontstaat hongeroedeem. De onderlinge verstandhouding is slecht. In 1943 lukt het de auteur, net geslaagd voor zijn HBS diploma in Zwolle, de arbeidsinzet in een munitiefabriek om te zetten in werk bij een boer in de buurt van Krefeld. Zijn kamer is boven de koeienstal. Hij verzorgt de dieren en leert ploegen. Hij krijgt goed te eten. De boerderij ligt naast een vliegveld in de aanvliegroute naar het Roergebied. Dagelijks loeien de sirenes. Krefeld wordt gebombardeerd. Er komen steeds meer vliegtuigen over, maar er is een schuilkelder. De zonen van de boer zijn aan het front. Begin januari 1944, met uitgesteld verlof in Nederland, wordt hij door de SD gearresteerd omdat zijn pas is verlopen. In Amsterdam in de Euterpestraat slaapt hij op de grond in een cel met een tonnetje. Het eten stinkt, maar na een paar dagen eet hij. Luchten gebeurt 1x per dag. Hij wordt naar Amersfoort gebracht en staat met 200 man urenlang in de kou in de "rozentuin ". Poedelnaakt wordt hij afgevoerd naar een barak, kaalgeschoren en krijgt een nummer en gestreepte kleding. De appels duren uren. Medegevangenen lopen rond als bewaking en krijgen daarvoor extra eten. Hij ontmoet Kotälla. Pasen 1944, bij het uitdelen van de Rode Kruis pakketten, worden met knuppels flinke klappen uitgedeeld. Eind april 1944 gaat hij per trein richting Duitsland. Onderweg hebben ze veel bekijks met hun kaalgeschoren hoofden. Bij Rheine in Westfalen komen ze op een vliegveld te werken. Er zijn meer buitenlanders. Ze krijgen weinig te eten en drinken koffie. Zijn brood wordt vaak gestolen. Er liggen veel verongelukte jagers langs de baan. Na een paar weken is de latrine te smerig om te gebruiken. Iedere dag wordt gewerkt, afgesloten van de buitenwereld. In de barakken zijn luizen. Vliegtuigen worden in het bos verborgen gehouden en er wordt steeds vaker door de geallieerden gebombardeerd, waarbij slachtoffers vallen. Na een paar maanden ontstaat hongeroedeem. De onderlinge verstandhouding is slecht. In de brieven bedankt hij zijn vrienden voor de ontvangen post, vertelt over de reis en zijn leven bij de boer