Hans Jo Aussen: Verslag met bijlagen (Computeruitdraai (kopie ))

De joodse auteur is 14 jaar als de oorlog uitbreekt. Hij woont in Amsterdam. Als kind maakt hij alle maatregelen mee die door de Duitsers tegen de joden worden genomen. Joodse ambtenaren worden ontslagen, als jood mag je nergens meer komen, kinderen moeten naar aparte scholen, muziek van joodse componisten is verboden en joodse schrijvers mogen niet meer gelezen worden. Zijn ouders besluiten in juli 1942 onder te duiken. Ze verstoppen in hun eigen huis spullen en zitten dan anderhalf jaar op 2 zolderkamertjes bij een schooljuffrouw. Verre familie in Wijhe, bij wie hij vaak met zijn broertje de zomervakanties heeft doorgebracht, wordt opgepakt. Er zijn razzia's. Vliegtuigen vliegen over, wat ze uit hun zolderraam kunnen volgen. Na anderhalf jaar gaan ze er witjes uitzien, omdat ze alleen maar binnen zitten. Een hoogtezon van een vriendin van de schooljuffrouw helpt. Als deze overlijdt, worden ze door de onderduikhulp naar een ander adres gebracht. Hier wordt veel illegaal werk verricht. Ze worden bijna opgepakt, maar hun valse persoonsbewijzen redden hen. Hij brengt de tijd door met lezen, houtsnijden en reparatiewerkzaamheden. In de hongerwinter eet hij suikerbieten en tulpenbollen of gaat naar de gaarkeuken. Door de spoorwegstaking komt er nog minder voedsel naar het westen. Op straat sterven de mensen. Auto’s rijden niet meer, alleen handkarren. Na Dolle Dinsdag is de Duitse bewoner van hun huis verdwenen en wordt het huis voor hen gehuurd door een vertrouwensman. Uit Zweden komt voedselhulp en aan het einde van de oorlog zijn er voedseldroppings. Hij verandert een paar maal keer van onderduikadres. Ze worden niet verraden. Als ze na de oorlog langs de adressen gaan, waar ze spullen in bewaring hebben gegeven reageert men heel verschillend op hun komst. De joodse auteur is 14 jaar als de oorlog uitbreekt. Hij woont in Amsterdam. Als kind maakt hij alle maatregelen mee die door de Duitsers tegen de joden worden genomen. Joodse ambtenaren worden ontslagen, als jood mag je nergens meer komen, kinderen moeten naar aparte scholen, muziek van joodse componisten is verboden en joodse schrijvers mogen niet meer gelezen worden. Zijn ouders besluiten in juli 1942 onder te duiken. Ze verstoppen in hun eigen huis spullen en zitten dan anderhalf jaar op 2 zolderkamertjes bij een schooljuffrouw. Verre familie in Wijhe, bij wie hij vaak met zijn broertje de zomervakanties heeft doorgebracht, wordt opgepakt. Er zijn razzia's. Vliegtuigen vliegen over, wat ze uit hun zolderraam kunnen volgen. Na anderhalf jaar gaan ze er witjes uitzien, omdat ze alleen maar binnen zitten. Een hoogtezon van een vriendin van de schooljuffrouw helpt. Als deze overlijdt, worden ze door de onderduikhulp naar een ander adres gebracht. Hier wordt veel illegaal werk verricht. Ze worden bijna opgepakt, maar hun valse persoonsbewijzen redden hen. Hij brengt de tijd door met lezen, houtsnijden en reparatiewerkzaamheden. In de hongerwinter eet hij suikerbieten en tulpenbollen of gaat naar de gaarkeuken. Door de spoorwegstaking komt er nog minder voedsel naar het westen. Op straat sterven de mensen. Auto’s rijden niet meer, alleen handkarren. Na Dolle Dinsdag is de Duitse bewoner van hun huis verdwenen en wordt het huis voor hen gehuurd door een vertrouwensman. Uit Zweden komt voedselhulp en aan het einde van de oorlog zijn er voedseldroppings. Hij verandert een paar maal keer van onderduikadres. Ze worden niet verraden. Als ze na de oorlog langs de adressen gaan, waar ze spullen in bewaring hebben gegeven reageert men heel verschillend op hun komst.