Jacq. L. Nieskens: Mijn belevenissen sinds het uitbreken van de oorlog op vrijdag 10 mei 1940 om 3.45 uur en nadien in krijgsgevangenschap (1) Narrow escapes september 1944 - 1 maart 1945 (2)

(1) De auteur blaast als vaandrig in de Meidagen van 1940 brug nr. 1401 over de Roer in Sint Odiliënberg is op. Er vliegen veel vliegtuigen over. Door de Duitsers wordt hij daarna gevangen genomen en correct behandeld. Hij wordt met een vrachtauto naar Sint Odiliënberg gebracht. Als krijgsgevangene gaat hij naar Duitsland naar Durchgangslager Kraffeld en wordt verhoord. De behandeling is slecht, maar het eten goed. Er arriveren meer krijgsgevangenen. Hij gaat 11 mei door naar kamp Arsbeck en wordt weer verhoord. 's Nachts zijn er Engelse bombardementen. 14 Mei gaat hij te voet verder naar Geilenkirchen, een lange mars en komt moe aan. In een grote zaal van een klooster treft hij meer mensen uit zijn bataljon. De dag erop reist hij in een trein vol krijgsgevangenen via Bentheim naar een oude strafgevangenis. Hij heeft honger en slaapt op stro. De volgende dag moet hij zijn geld inleveren. 24 Mei vertrekt hij via Bentheim vanuit kamp Badhorn via Billinger en Heilbronn en komt op 25 mei in Weinsberg. Ze slapen met twaalf man in een kamer met netjes opgemaakte bedden. Ieder heeft een eigen kastje en de wasgelegenheden zijn goed evenals het eten. Elke avond komt hij samen met de officieren om te bidden, hij leert kaarten, gedenkt de gevallen kameraden en maakt wandelingen in de omgeving. Iedere ochtend doet hij gymnastiek. Hij voelt zich een gevangen vogel. 8 Juni gaat hij per trein terug naar huis. Als ze in Bentheim aankomen, ontmoeten ze krijgsgevangenen die naar Duitsland gaan. Hij hoort over de verwoesting van Rotterdam. Vanaf de grens worden ze toegewuifd door Nederlanders. In Enschede wordt hij geregistreerd en krijgt hij veel te eten. Onderdak is bij vriendelijke mensen thuis. Hij krijgt zijn ingeleverde geld terug. 11 Juni reist hij terug naar zijn woonplaats Herten, bij Roermond. (1) De auteur blaast als vaandrig in de Meidagen van 1940 brug nr. 1401 over de Roer in Sint Odiliënberg is op. Er vliegen veel vliegtuigen over. Door de Duitsers wordt hij daarna gevangen genomen en correct behandeld. Hij wordt met een vrachtauto naar Sint Odiliënberg gebracht. Als krijgsgevangene gaat hij naar Duitsland naar Durchgangslager Kraffeld en wordt verhoord. De behandeling is slecht, maar het eten goed. Er arriveren meer krijgsgevangenen. Hij gaat 11 mei door naar kamp Arsbeck en wordt weer verhoord. 's Nachts zijn er Engelse bombardementen. 14 Mei gaat hij te voet verder naar Geilenkirchen, een lange mars en komt moe aan. In een grote zaal van een klooster treft hij meer mensen uit zijn bataljon. De dag erop reist hij in een trein vol krijgsgevangenen via Bentheim naar een oude strafgevangenis. Hij heeft honger en slaapt op stro. De volgende dag moet hij zijn geld inleveren. 24 Mei vertrekt hij via Bentheim vanuit kamp Badhorn via Billinger en Heilbronn en komt op 25 mei in Weinsberg. Ze slapen met twaalf man in een kamer met netjes opgemaakte bedden. Ieder heeft een eigen kastje en de wasgelegenheden zijn goed evenals het eten. Elke avond komt hij samen met de officieren om te bidden, hij leert kaarten, gedenkt de gevallen kameraden en maakt wandelingen in de omgeving. Iedere ochtend doet hij gymnastiek. Hij voelt zich een gevangen vogel. 8 Juni gaat hij per trein terug naar huis. Als ze in Bentheim aankomen, ontmoeten ze krijgsgevangenen die naar Duitsland gaan. Hij hoort over de verwoesting van Rotterdam. Vanaf de grens worden ze toegewuifd door Nederlanders. In Enschede wordt hij geregistreerd en krijgt hij veel te eten. Onderdak is bij vriendelijke mensen thuis. Hij krijgt zijn ingeleverde geld terug. 11 Juni reist hij terug naar zijn woonplaats Herten, bij Roermond. De herinneringen zijn door de auteur op schrift gesteld en later, na zijn overlijden door zijn 3 dochters toegankelijk gemaakt voor geïnteresseerden