M.A.A. Goedhart - van Alebeek: Verslag met enkele verbeteringen voor een eigen uitgave (computeruitdraai)

De auteur, een illegaal werkster, wordt 9 december 1943 gearresteerd door rechercheurs van het politiebureau van Nijmegen. Ze kan illegale papieren nog door de wc spoelen. Via het politiebureau in Arnhem wordt ze naar het huis van bewaring gebracht. Ze slaapt op een strozak met anderen in de vergaderruimte van de directie. De kachel brandt, er staat een tonnetje. Na verhoor gaat ze eind januari 1944 per trein naar Vught. De bevolking van Vught moet op zo`n dag binnen blijven. Maar de mensen leven mee en bezorgen broodpakketten. Bij aankomst staat er schreeuwende SS-bewaking klaar. Haar bezittingen worden bij inschrijving afgenomen. Met een gestreepte gevangenisjurk aan wordt ze ondergebracht in het omheinde vrouwenkamp. Na inschrijving daar gaat ze naar de quarantainebarak. Op de drie verdiepingen hoge bedden liggen strozakken. Ze wordt ingedeeld bij de schoonmaakploeg en vindt achtergebleven spullen van getransporteerde joden, zoals schoolboekjes. Het advies van medegevangenen luidt: "Praat met niemand over je zaak". Daarna werkt ze bij het naaicommano, in de kantine en bij de post. Ze vertelt uitgebreid over het "Philipscommando". Er komen steeds meer gijzelaars. Eind juni 1944 gaat ze naar de gevangenis Wolvenplein in Utrecht. Het eten is goed en na korte tijd verhuist ze van een tweepersoonscel naar een éénpersoonscel. Het is heet, de luiken staan open en ze hoort over de aanslag op Hitler. Na een proces volgt transport per trein via Arnhem naar de gevangenis van Kleef. Hier krijgt ze gevangeniskleding en zit ze de eerste week in een strafcel. Overal zijn vlooien. Het deel van haar bezittingen dat niet is ingepikt door de bewaaksters krijgt ze terug als ze naar de gevangenis in Düsseldorf gaat. Ze zit in een cel met verwarming maar met kapot raam. Op een ijzeren bed ligt een stromatras. Het eten is pover en haar werk is verband wikkelen. De bewaking gedraagt zich correct. Er is steeds vaker luchtalarm en er zijn steeds meer bombardementen. De auteur, een illegaal werkster, wordt 9 december 1943 gearresteerd door rechercheurs van het politiebureau van Nijmegen. Ze kan illegale papieren nog door de wc spoelen. Via het politiebureau in Arnhem wordt ze naar het huis van bewaring gebracht. Ze slaapt op een strozak met anderen in de vergaderruimte van de directie. De kachel brandt, er staat een tonnetje. Na verhoor gaat ze eind januari 1944 per trein naar Vught. De bevolking van Vught moet op zo`n dag binnen blijven. Maar de mensen leven mee en bezorgen broodpakketten. Bij aankomst staat er schreeuwende SS-bewaking klaar. Haar bezittingen worden bij inschrijving afgenomen. Met een gestreepte gevangenisjurk aan wordt ze ondergebracht in het omheinde vrouwenkamp. Na inschrijving daar gaat ze naar de quarantainebarak. Op de drie verdiepingen hoge bedden liggen strozakken. Ze wordt ingedeeld bij de schoonmaakploeg en vindt achtergebleven spullen van getransporteerde joden, zoals schoolboekjes. Het advies van medegevangenen luidt: "Praat met niemand over je zaak". Daarna werkt ze bij het naaicommano, in de kantine en bij de post. Ze vertelt uitgebreid over het "Philipscommando". Er komen steeds meer gijzelaars. Eind juni 1944 gaat ze naar de gevangenis Wolvenplein in Utrecht. Het eten is goed en na korte tijd verhuist ze van een tweepersoonscel naar een éénpersoonscel. Het is heet, de luiken staan open en ze hoort over de aanslag op Hitler. Na een proces volgt transport per trein via Arnhem naar de gevangenis van Kleef. Hier krijgt ze gevangeniskleding en zit ze de eerste week in een strafcel. Overal zijn vlooien. Het deel van haar bezittingen dat niet is ingepikt door de bewaaksters krijgt ze terug als ze naar de gevangenis in Düsseldorf gaat. Ze zit in een cel met verwarming maar met kapot raam. Op een ijzeren bed ligt een stromatras. Het eten is pover en haar werk is verband wikkelen. De bewaking gedraagt zich correct. Er is steeds vaker luchtalarm en er zijn steeds meer bombardementen.