H. Rauwerdink: Dagboek: 6 juli 1944 tot

De auteur, een jongen, werkt in de buurt van Laren (G) vlakbij zijn ouderlijk huis op een boerderij. Er werken meer mensen. Hij moet stevig aanpakken. Van het rogge- en haverbinden wordt hij moe. Hij moet vroeg opstaan. Naast het werken schrijft hij brieven en slaapt. Hij heeft heimwee. Vrienden komen brieven brengen, wat zijn verlangen naar huis vergroot. Het eten is goed. Op 20 juli 1944 hoort hij dat er op Hitler een aanslag is gepleegd. Zondags is hij vrij. Hij mist de omgang met zijn vrienden. Zouden ze hem missen? "Ik heb best eens zin in een mieterse griet en dan zou ik er de hele zondag mee vrijen". Hij hoopt steeds dat zijn vader, die zijn kleren en schoenen heeft gebracht zal komen en ook nog zijn accordeon brengt. Als er eind juli 1944 een inval van de Landwacht is, pakt hij zijn boeltje en gaat hij ervandoor. Met een vriend bouwt hij een hut in de buurt, waar hij slaapt. Hij werkt nog steeds op het land. Zijn vader komt eindelijk op bezoek met twee brieven. Hij had er meer verwacht. Met de oorlog gaat het goed, de Amerikanen zitten vlakbij Parijs. Het is warm, hij zwemt vaak. Er komen steeds meer mannen in de hut slapen, omdat de kust niet meer veilig is. Er worden op het werk aardappels geraapt. Soms komen vrienden op bezoek in de hut, wat hij leuk vindt. Ze bouwen aan de hut. Begin september lijkt de bevrijding nabij, maar dit loopt mis. Hij komt veel vluchtende Duitsers tegen als hij op een zondag naar Gorssel wandelt. De burgemeester claimt het huis van zijn ouders. Het werk wordt weer opgepakt. De treinrails tussen Winterswijk en Zutphen worden opgebroken. Als er Duitsers in de buurt van de hut komen gaat hij weer terug naar de boerderij. Zijn vriend gaat jammergenoeg naar huis. In Winterwijk moeten de mannen graven, maar in werkelijkheid worden ze naar Duitsland gebracht. Hij maakt zich zorgen over de situatie thuis. Tommy's vliegen over. Rond de boerderij nemen Duitsers rijdend materieel weg. De auteur, een jongen, werkt in de buurt van Laren (G) vlakbij zijn ouderlijk huis op een boerderij. Er werken meer mensen. Hij moet stevig aanpakken. Van het rogge- en haverbinden wordt hij moe. Hij moet vroeg opstaan. Naast het werken schrijft hij brieven en slaapt. Hij heeft heimwee. Vrienden komen brieven brengen, wat zijn verlangen naar huis vergroot. Het eten is goed. Op 20 juli 1944 hoort hij dat er op Hitler een aanslag is gepleegd. Zondags is hij vrij. Hij mist de omgang met zijn vrienden. Zouden ze hem missen? "Ik heb best eens zin in een mieterse griet en dan zou ik er de hele zondag mee vrijen". Hij hoopt steeds dat zijn vader, die zijn kleren en schoenen heeft gebracht zal komen en ook nog zijn accordeon brengt. Als er eind juli 1944 een inval van de Landwacht is, pakt hij zijn boeltje en gaat hij ervandoor. Met een vriend bouwt hij een hut in de buurt, waar hij slaapt. Hij werkt nog steeds op het land. Zijn vader komt eindelijk op bezoek met twee brieven. Hij had er meer verwacht. Met de oorlog gaat het goed, de Amerikanen zitten vlakbij Parijs. Het is warm, hij zwemt vaak. Er komen steeds meer mannen in de hut slapen, omdat de kust niet meer veilig is. Er worden op het werk aardappels geraapt. Soms komen vrienden op bezoek in de hut, wat hij leuk vindt. Ze bouwen aan de hut. Begin september lijkt de bevrijding nabij, maar dit loopt mis. Hij komt veel vluchtende Duitsers tegen als hij op een zondag naar Gorssel wandelt. De burgemeester claimt het huis van zijn ouders. Het werk wordt weer opgepakt. De treinrails tussen Winterswijk en Zutphen worden opgebroken. Als er Duitsers in de buurt van de hut komen gaat hij weer terug naar de boerderij. Zijn vriend gaat jammergenoeg naar huis. In Winterwijk moeten de mannen graven, maar in werkelijkheid worden ze naar Duitsland gebracht. Hij maakt zich zorgen over de situatie thuis. Tommy's vliegen over. Rond de boerderij nemen Duitsers rijdend materieel weg. Eén van de verhalen uit het jeugdboek "Oorlog in Inkt" is gebaseerd op het dagboek van Henk Rauwerdink.