A. Dijk: De laatste loodjes

Auteur, wiens ouders in Apeldoorn wonen, is ondergedoken bij een dame in Hilversum om aan de arbeidsinzet te ontkomen. Hij huurt er een kamer en begint uit verveling met het schrijven van een dagboek. Zijn broer is er ook ondergedoken. Hij vertelt hoe men uit de handen van de Duitsers met hun razzia's en huiszoekingen probeert te blijven, door zich op straat zo onopvallend mogelijk te gedragen. In het begin gaat hij nog naar de kerk, later wordt thuis een bidstonde georganiseerd. Er komen meerdere mensen over de vloer die voedsel, nieuwtjes en distributiekaarten brengen. Allen gaan op eten halen uit. Verkregen eten wordt gedeeld en geruild. Soms ontstaat dan ruzie. Zelf gaat hij voortdurend op eten uit bij boeren in de omgeving. Onwillige boeren worden soms gedwongen te verkopen. 's Avonds kookt zijn hospita. De oorlogssituatie, het optrekken van de geallieerden, wordt goed in de gaten gehouden. Achter de bank staat een radio, waarmee ze naar Radio Oranje en andere illegale zenders kunnen luisteren. Hij hoort ook berichten over Apeldoorn van mensen, die nog een telefoon hebben. Zijn broer gaat de winterkleren halen, die nog thuis liggen. Door de fietsenvorderingen moeten ze voorzichtig zijn met fietsen. Die van hem is reeds ingepikt. Het wordt kouder, de bossen in de omgeving worden door hem afgestroopt op brandhout. De boswachter ziet veel door de vingers. De Duitsers roepen mensen op te komen spitten en slechts weinigen melden zich. 's Avonds thuis brandt een zuinig olielampje boven de kachel. Hij wil niet meedoen aan de kledingvordering en verstopt zijn kleren. Er komen steeds meer vliegtuigen overvliegen naar het oosten. Door het dagelijks vroeg melk halen, wordt vroeg opstaan bijna een gewoonte. Boter maakt men zelf. In december worden suikerbieten ingekookt. Dan is er geen gas meer. Hij maakt een hongertocht naar Purmerend. Dan worden ze gewaarschuwd voor razzia's, die in de buurt (Westbroek) plaats vinden. Auteur, wiens ouders in Apeldoorn wonen, is ondergedoken bij een dame in Hilversum om aan de arbeidsinzet te ontkomen. Hij huurt er een kamer en begint uit verveling met het schrijven van een dagboek. Zijn broer is er ook ondergedoken. Hij vertelt hoe men uit de handen van de Duitsers met hun razzia's en huiszoekingen probeert te blijven, door zich op straat zo onopvallend mogelijk te gedragen. In het begin gaat hij nog naar de kerk, later wordt thuis een bidstonde georganiseerd. Er komen meerdere mensen over de vloer die voedsel, nieuwtjes en distributiekaarten brengen. Allen gaan op eten halen uit. Verkregen eten wordt gedeeld en geruild. Soms ontstaat dan ruzie. Zelf gaat hij voortdurend op eten uit bij boeren in de omgeving. Onwillige boeren worden soms gedwongen te verkopen. 's Avonds kookt zijn hospita. De oorlogssituatie, het optrekken van de geallieerden, wordt goed in de gaten gehouden. Achter de bank staat een radio, waarmee ze naar Radio Oranje en andere illegale zenders kunnen luisteren. Hij hoort ook berichten over Apeldoorn van mensen, die nog een telefoon hebben. Zijn broer gaat de winterkleren halen, die nog thuis liggen. Door de fietsenvorderingen moeten ze voorzichtig zijn met fietsen. Die van hem is reeds ingepikt. Het wordt kouder, de bossen in de omgeving worden door hem afgestroopt op brandhout. De boswachter ziet veel door de vingers. De Duitsers roepen mensen op te komen spitten en slechts weinigen melden zich. 's Avonds thuis brandt een zuinig olielampje boven de kachel. Hij wil niet meedoen aan de kledingvordering en verstopt zijn kleren. Er komen steeds meer vliegtuigen overvliegen naar het oosten. Door het dagelijks vroeg melk halen, wordt vroeg opstaan bijna een gewoonte. Boter maakt men zelf. In december worden suikerbieten ingekookt. Dan is er geen gas meer. Hij maakt een hongertocht naar Purmerend. Dan worden ze gewaarschuwd voor razzia's, die in de buurt (Westbroek) plaats vinden. Bij het overgetypte verhaal is de spelling veranderd en heeft men nog enkele herinneringen toegevoegd