H. Kistemaker: Verslag (print)

Herinneringen van de Amsterdammer Henk Kistemaker (1922-2003), die diende bij de Waffen-SS en streed aan het oostfront gedurende de jaren 1941-1945. Bij de Waffen-SS sluit hij zich op achttienjarige leeftijd aan als vrijwilliger, ''grotendeels uit zucht naar avontuur en dankzij de druk van mijn vader, die, zeer Duits gezind, in een groot-Duitsland geloofde en anticommunistisch was". Na een lange en zware training in Oostenrijk vertrekt hij in 1941 naar Rusland, waar hij deel zal uitmaken van de 5. SS-Panzer-Division Wiking, een pantserdivisie van de Waffen-SS. In december van dat jaar schrijft hij over de weersomstandigheden: ’'Sneeuwstorm, sneeuwstorm. Het is -36 graden: zo koud, dat wij elkaar regelmatig bekijken, de wangen bevriezen namelijk en dan moet je die direct met sneeuw inwrijven anders gaat het etteren. Wij hebben namelijk geen geschikte winterkleding voor deze kou. De Russen hebben pelsjassen, pelshandschoenen en vilten laarzen. En dan wij met onze wollen handschoenen waar de wind dwars doorheen blaast.’’ Er worden kleren aangetrokken van omgekomen Russische militairen. Veel van zijn strijdmakkers, waaronder ook Nederlanders, ziet hij voor zijn ogen sterven: gruwelijke ongelukken met handgranaten en landmijnen zijn aan de orde van de dag. Hoewel Henk enkele keren met verwondingen in een veldhospitaal verblijft, strijdt hij tot de divisie zich overgeeft aan het Rode Leger in mei 1945. Terug in Nederland verblijft hij tot 1948 in kamp Amersfoort. Van zijn ouders, die gedurende de bezetting fanatieke aanhangers van het nationaalsocialisme bleven, zijn alle bezittingen in beslag genomen. Jaren later vindt Henk, nog altijd trots op zijn oorlogsverleden, aansluiting bij verenigingen van oud-strijders van zowel infanterie als de tanks. Van bijeenkomsten van dergelijke verenigingen staat foto's in het dagboek. Herinneringen van de Amsterdammer Henk Kistemaker (1922-2003), die diende bij de Waffen-SS en streed aan het oostfront gedurende de jaren 1941-1945. Bij de Waffen-SS sluit hij zich op achttienjarige leeftijd aan als vrijwilliger, ''grotendeels uit zucht naar avontuur en dankzij de druk van mijn vader, die, zeer Duits gezind, in een groot-Duitsland geloofde en anticommunistisch was". Na een lange en zware training in Oostenrijk vertrekt hij in 1941 naar Rusland, waar hij deel zal uitmaken van de 5. SS-Panzer-Division Wiking, een pantserdivisie van de Waffen-SS. In december van dat jaar schrijft hij over de weersomstandigheden: ’'Sneeuwstorm, sneeuwstorm. Het is -36 graden: zo koud, dat wij elkaar regelmatig bekijken, de wangen bevriezen namelijk en dan moet je die direct met sneeuw inwrijven anders gaat het etteren. Wij hebben namelijk geen geschikte winterkleding voor deze kou. De Russen hebben pelsjassen, pelshandschoenen en vilten laarzen. En dan wij met onze wollen handschoenen waar de wind dwars doorheen blaast.’’ Er worden kleren aangetrokken van omgekomen Russische militairen. Veel van zijn strijdmakkers, waaronder ook Nederlanders, ziet hij voor zijn ogen sterven: gruwelijke ongelukken met handgranaten en landmijnen zijn aan de orde van de dag. Hoewel Henk enkele keren met verwondingen in een veldhospitaal verblijft, strijdt hij tot de divisie zich overgeeft aan het Rode Leger in mei 1945. Terug in Nederland verblijft hij tot 1948 in kamp Amersfoort. Van zijn ouders, die gedurende de bezetting fanatieke aanhangers van het nationaalsocialisme bleven, zijn alle bezittingen in beslag genomen. Jaren later vindt Henk, nog altijd trots op zijn oorlogsverleden, aansluiting bij verenigingen van oud-strijders van zowel infanterie als de tanks. Van bijeenkomsten van dergelijke verenigingen staat foto's in het dagboek. Dit inventarisnummer bevat drie omslagen: 1875.1: het integrale verslag (blz. 21 ontbreekt) 1875.2: eerste helft van het verslag (incompleet), geïllustreerd met kaartmateriaal en nadrukken van foto's gemaakt aan het oostfront. 1875.3: tweede helft van het verslag (incompleet), geïllustreerd met kaartmateriaal en nadrukken van foto's gemaakt aan het oostfront.