R. Schuuring: Verslag (cahier)

Remmelt Schuuring, kapper in Meppel, is ten tijde van de Duitse inval soldaat bij het Nederlandse leger, waar hij, ingedeeld bij een mitrailleurcompagnie, als facteur bij de administratie onder andere post moet verdelen. Aan de hevige gevechten die De Slag om de Grebbeberg kenmerken doet hij niet mee, maar in zijn verslag over de dagen 9-13 mei 1940 beschrijft hij de slag van heel dichtbij. Op 13 mei blijkt de oorlog voor Nederland een verloren zaak. Remmelt is op dat moment in Bergambacht: ‘Op de middag, zoo tegen vier uur half vijf, we zitten tusschen een woonhuis en schuur, wordt de zon verduisterd door dikke wolken. We zien naar de lucht en zeggen tegen elkaar: ‘‘We kunnen weleens onweer krijgen, geen één die dacht dat het rook was.’’ ‘‘Kijk!’’ zegt één van de jongens. ‘‘Daar fladdert wat door de lucht! En daar ook! Het lijken wel stukken papier!’’ We staan op, lopen door het huis heen, de straat over, een steeg door, tot we achter het huis van de overkant komen. Hier hebben we een ruim zicht over de velden.’ Het is vreselijk wat de gemobiliseerden zien. ‘Dikke rookkolommen stijgen aan de horizon op. Van alles dwarrelt door de lucht: lappen zijden stof, brieven, stukken behangselpapier, contracten, we pakken zelfs stukken op waar schuldbekentenissen op staan. Wat een vreselijke brand moet dit zijn, maar wat is het?’ Even verderop schrijft hij: ‘Soldaten hebben op straat geweren stukgeslagen, er zijn erbij die huilen en roepen: ‘‘Hebben we daar nou vier dagen voor gevochten?’’ Portretten van de Koningin worden de huizen uit geworpen en vertrapt. De verslagenheid is groot. Het is nu snel donker geworden: in de verte wordt de hemel in gloed gezet. Door het brandende Rotterdam.’ Remmelt Schuuring, kapper in Meppel, is ten tijde van de Duitse inval soldaat bij het Nederlandse leger, waar hij, ingedeeld bij een mitrailleurcompagnie, als facteur bij de administratie onder andere post moet verdelen. Aan de hevige gevechten die De Slag om de Grebbeberg kenmerken doet hij niet mee, maar in zijn verslag over de dagen 9-13 mei 1940 beschrijft hij de slag van heel dichtbij. Op 13 mei blijkt de oorlog voor Nederland een verloren zaak. Remmelt is op dat moment in Bergambacht: ‘Op de middag, zoo tegen vier uur half vijf, we zitten tusschen een woonhuis en schuur, wordt de zon verduisterd door dikke wolken. We zien naar de lucht en zeggen tegen elkaar: ‘‘We kunnen weleens onweer krijgen, geen één die dacht dat het rook was.’’ ‘‘Kijk!’’ zegt één van de jongens. ‘‘Daar fladdert wat door de lucht! En daar ook! Het lijken wel stukken papier!’’ We staan op, lopen door het huis heen, de straat over, een steeg door, tot we achter het huis van de overkant komen. Hier hebben we een ruim zicht over de velden.’ Het is vreselijk wat de gemobiliseerden zien. ‘Dikke rookkolommen stijgen aan de horizon op. Van alles dwarrelt door de lucht: lappen zijden stof, brieven, stukken behangselpapier, contracten, we pakken zelfs stukken op waar schuldbekentenissen op staan. Wat een vreselijke brand moet dit zijn, maar wat is het?’ Even verderop schrijft hij: ‘Soldaten hebben op straat geweren stukgeslagen, er zijn erbij die huilen en roepen: ‘‘Hebben we daar nou vier dagen voor gevochten?’’ Portretten van de Koningin worden de huizen uit geworpen en vertrapt. De verslagenheid is groot. Het is nu snel donker geworden: in de verte wordt de hemel in gloed gezet. Door het brandende Rotterdam.’