M. Brouwer: Van Dolle Dinsdag tot het Blikken Tijdperk

Bij een bombardement op het nabijgelegen Soesterberg ziet de dertienjarige Marinus Brouwer uit Soest vanuit de tuin een brandend vliegtuig als een tol naar beneden vallen: "Een vleugel knapt af, nu zie ik tussen de brokstukken witte stippen van piloten die eruit springen. Gelukkig! Die zijn misschien gered! Tussen de stukken zweven en dalen ze. Het vliegtuig verdwijnt achter de bomen. Een doffe klap". Marinus, lid van een groot katholiek gezin, beschrijft in zijn dagboek het dagelijks leven in zijn woonplaats en omstreken, vanaf Dolle Dinsdag tot kort na de bevrijding. Frans, zijn lievelingsbroer, maakt er prachtige tekeningen bij. Bij een razzia schuilen zijn oudere broers op de vliering: "Door een open gat, ter breedte van twee planken, opzij van de wand van de vliering te bereiken. Sjaak was te dik!!! Om er gemakkelijk doorheen te komen. Joop en Dik moesten telkens zeggen dat hij niet zo moest kreunen als hij er doorgetrokken werd. Ze mochten het eens horen!!" De razzia’s, waarbij mannen worden opgepikt om in Duitsland te gaan werken, maken de hechte familie zenuwachtig: "'s Avonds is Dik voor een boodschap weggegaan. Hij komt niet opdagen. Ik word erop uit gestuurd om hem te zoeken! Ik pak mijn fiets en ga op pad. Na een half uur ben ik terug, zonder Dik. Deze was ondertussen thuis gekomen. Hij was bij iemand aangelopen". Op een regenachtige nacht hoort Marinus met veel lawaai een trein doorkomen: "Moffen staan te vloeken (in het Duits) en te stampen in de goederenwagons. De trein sjokt stapvoets verder". Korte tijd later trekken de Duitse soldaten in lange rijen voorbij: "In een wei moesten zij hun bagage achterlaten en konden zij zonder iets verder trekken. Van alles stond er op die wei, auto's, fietsen, tanks etc. Wat zouden de Canadezen met al die spullen doen?". Bij een bombardement op het nabijgelegen Soesterberg ziet de dertienjarige Marinus Brouwer uit Soest vanuit de tuin een brandend vliegtuig als een tol naar beneden vallen: "Een vleugel knapt af, nu zie ik tussen de brokstukken witte stippen van piloten die eruit springen. Gelukkig! Die zijn misschien gered! Tussen de stukken zweven en dalen ze. Het vliegtuig verdwijnt achter de bomen. Een doffe klap". Marinus, lid van een groot katholiek gezin, beschrijft in zijn dagboek het dagelijks leven in zijn woonplaats en omstreken, vanaf Dolle Dinsdag tot kort na de bevrijding. Frans, zijn lievelingsbroer, maakt er prachtige tekeningen bij. Bij een razzia schuilen zijn oudere broers op de vliering: "Door een open gat, ter breedte van twee planken, opzij van de wand van de vliering te bereiken. Sjaak was te dik!!! Om er gemakkelijk doorheen te komen. Joop en Dik moesten telkens zeggen dat hij niet zo moest kreunen als hij er doorgetrokken werd. Ze mochten het eens horen!!" De razzia’s, waarbij mannen worden opgepikt om in Duitsland te gaan werken, maken de hechte familie zenuwachtig: "'s Avonds is Dik voor een boodschap weggegaan. Hij komt niet opdagen. Ik word erop uit gestuurd om hem te zoeken! Ik pak mijn fiets en ga op pad. Na een half uur ben ik terug, zonder Dik. Deze was ondertussen thuis gekomen. Hij was bij iemand aangelopen". Op een regenachtige nacht hoort Marinus met veel lawaai een trein doorkomen: "Moffen staan te vloeken (in het Duits) en te stampen in de goederenwagons. De trein sjokt stapvoets verder". Korte tijd later trekken de Duitse soldaten in lange rijen voorbij: "In een wei moesten zij hun bagage achterlaten en konden zij zonder iets verder trekken. Van alles stond er op die wei, auto's, fietsen, tanks etc. Wat zouden de Canadezen met al die spullen doen?". De tekeningen in het dagboek zijn gemaakt door Frans Brouwer, broer van Marinus. Bevat tevens een getypte bewerking van het dagboek, vlak na de oorlog door Marinus gemaakt.