P. Regoort: Reisverslag (met potlood geschreven kladblok)

"Daar waren we weer op Hollandse bodem naar goed 2 jaar weg geweest te zijn", schrijft de twintigjarige P. Regoort op 27 juni 1945 als hij, na twee jaar tewerkstelling in Duitsland, eindelijk weer op een Nederlands treinstation staat. "Ik dacht weer even aan mijn vertrek uit Holland voor 2 jaar de stemming was toen heel anders dan nu". De uitgelaten stemming van een grote groep jongens van Regoorts leeftijd, niet langer dwangarbeiders, voert de boventoon in dit met potlood geschreven kladblok. De vijf weken durende reis naar huis, met bussen en treinen afgelegd, voert het gezelschap door Zwitserland, Beieren, Oostenrijk en vooral Frankrijk: "Elk station dat wij voorbijkwamen werden wij met sigaretten appels schocolade ontvangen. Een gek gezicht sigarettenautomaten zo vol te zien zitten. De omgeving, bergen, bossen en dalen, was een gezicht om nooit te vergeten". Er wordt in Parijs overnacht: "In de winkels lagen vele souvenirs maar aangezien onze financien het niet toelieten konden we niets kopen. Iets wat mij erg speed ik had graag een souvenir uit Parijs meegebracht". Van daaruit reist men naar een barakkenkamp nabij Lille: "Onderweg kregen we busjes met worst en koekjes wat ons goed smaakte. De nacht die we in de trein doorbrachten was behoorlijk koud - er was namelijk geen ruit meer heel". Terug in Nederland verblijft men nog een nacht in Amersfoort: "In het vroegere consentratie-kamp. Velen waren erbij die hier vroeger gezeten hadden. Nu kwamen ze weer hier maar in heel anderen omstandigheden. In een afgesloten gedeelte zitten NSB'ers. Ik voor mij vind, dat die lui nog een veel te goede behandeling krijgen". Op 30 juni 1945 is de jonge Rotterdammer eindelijk weer thuis: "De rit in de tram duurde veel te lang voor mijn zin. Eindelijk kwam ik bij de Molenlaan aan. De ontvangst thuis was overweldigend". "Daar waren we weer op Hollandse bodem naar goed 2 jaar weg geweest te zijn", schrijft de twintigjarige P. Regoort op 27 juni 1945 als hij, na twee jaar tewerkstelling in Duitsland, eindelijk weer op een Nederlands treinstation staat. "Ik dacht weer even aan mijn vertrek uit Holland voor 2 jaar de stemming was toen heel anders dan nu". De uitgelaten stemming van een grote groep jongens van Regoorts leeftijd, niet langer dwangarbeiders, voert de boventoon in dit met potlood geschreven kladblok. De vijf weken durende reis naar huis, met bussen en treinen afgelegd, voert het gezelschap door Zwitserland, Beieren, Oostenrijk en vooral Frankrijk: "Elk station dat wij voorbijkwamen werden wij met sigaretten appels schocolade ontvangen. Een gek gezicht sigarettenautomaten zo vol te zien zitten. De omgeving, bergen, bossen en dalen, was een gezicht om nooit te vergeten". Er wordt in Parijs overnacht: "In de winkels lagen vele souvenirs maar aangezien onze financien het niet toelieten konden we niets kopen. Iets wat mij erg speed ik had graag een souvenir uit Parijs meegebracht". Van daaruit reist men naar een barakkenkamp nabij Lille: "Onderweg kregen we busjes met worst en koekjes wat ons goed smaakte. De nacht die we in de trein doorbrachten was behoorlijk koud - er was namelijk geen ruit meer heel". Terug in Nederland verblijft men nog een nacht in Amersfoort: "In het vroegere consentratie-kamp. Velen waren erbij die hier vroeger gezeten hadden. Nu kwamen ze weer hier maar in heel anderen omstandigheden. In een afgesloten gedeelte zitten NSB'ers. Ik voor mij vind, dat die lui nog een veel te goede behandeling krijgen". Op 30 juni 1945 is de jonge Rotterdammer eindelijk weer thuis: "De rit in de tram duurde veel te lang voor mijn zin. Eindelijk kwam ik bij de Molenlaan aan. De ontvangst thuis was overweldigend".