H. Gautier: Een tocht door de Frontlinie

Verslag van een verkenningstocht door de Biesbosch in oktober 1944, geschreven door Delftse student Henk Gautier (1920-2008). In opdracht van een Rotterdamse verzetsgroep legt Gautier te voet de reis af van Delft (Zuid-Holland) naar Waalwijk (Noord-Brabant), een tocht van 155 kilometer. Zijn vriendinnetje Mieke, eveneens uit Delft, vergezelt hem daarbij, maar kennelijk tegen de wil van haar ouders: 'Vanochtend om 10 over 8 is Mieke aangekomen. Haar "vlucht" was prachtig, de wekker die ze de vorige avond van Sientjes kamer had gegapt liep om 4.30 af. Na de miauwende poes naar beneden te hebben gebracht en ze stilletjes haar kamer verliet, deed ze 15 minuten over de twee trappen, omdat de treden zo kraakten. Met de gestolen sleutel van haar zusje is ze hem gepeerd.' Doel van de tocht is het vinden van betere en veiligere routes om geallieerde vliegers door te sluizen van bezet naar bevrijd gebied. Er moeten overnachtadressen worden gezocht. Maar veel bruikbare informatie levert deze vijf dagen durende wandeltocht niet op: 'We aten appels, rauwe gortmout, hagelslag en suikerklontjes, het blikje melk bewarende voor nog kwadere tijden. Het smaakte met onze enorme honger uitstekend, jou toch ook Mieke? Uitgerust en verzadigd gingen we weer op pad door den klei en het steeds wisselende landschap. De lucht was mooi blauw met in de verte enige regenwolken.' Maar even later 'onweerde het hevig, liepen we dwars door de koeien heen. Toen de bliksem heviger werd, besloten we om dwars door bouw en grasland naar een boerderij te lopen om enige beschutting te hebben. Prikkeldraadomrastering deed ons geen kwaad, evenmin een vet aardappelland. De sloot was vervelender: ik sprong er overheen maar Mieke ging na ontdaan te zijn van haar kousen en schoenen er met d’r voeten in. Geen nood,' aldus Gautier, die na de oorlog naar Canada emigreert. Verslag van een verkenningstocht door de Biesbosch in oktober 1944, geschreven door Delftse student Henk Gautier (1920-2008). In opdracht van een Rotterdamse verzetsgroep legt Gautier te voet de reis af van Delft (Zuid-Holland) naar Waalwijk (Noord-Brabant), een tocht van 155 kilometer. Zijn vriendinnetje Mieke, eveneens uit Delft, vergezelt hem daarbij, maar kennelijk tegen de wil van haar ouders: 'Vanochtend om 10 over 8 is Mieke aangekomen. Haar "vlucht" was prachtig, de wekker die ze de vorige avond van Sientjes kamer had gegapt liep om 4.30 af. Na de miauwende poes naar beneden te hebben gebracht en ze stilletjes haar kamer verliet, deed ze 15 minuten over de twee trappen, omdat de treden zo kraakten. Met de gestolen sleutel van haar zusje is ze hem gepeerd.' Doel van de tocht is het vinden van betere en veiligere routes om geallieerde vliegers door te sluizen van bezet naar bevrijd gebied. Er moeten overnachtadressen worden gezocht. Maar veel bruikbare informatie levert deze vijf dagen durende wandeltocht niet op: 'We aten appels, rauwe gortmout, hagelslag en suikerklontjes, het blikje melk bewarende voor nog kwadere tijden. Het smaakte met onze enorme honger uitstekend, jou toch ook Mieke? Uitgerust en verzadigd gingen we weer op pad door den klei en het steeds wisselende landschap. De lucht was mooi blauw met in de verte enige regenwolken.' Maar even later 'onweerde het hevig, liepen we dwars door de koeien heen. Toen de bliksem heviger werd, besloten we om dwars door bouw en grasland naar een boerderij te lopen om enige beschutting te hebben. Prikkeldraadomrastering deed ons geen kwaad, evenmin een vet aardappelland. De sloot was vervelender: ik sprong er overheen maar Mieke ging na ontdaan te zijn van haar kousen en schoenen er met d’r voeten in. Geen nood,' aldus Gautier, die na de oorlog naar Canada emigreert.