N.M. Westerbeek van Eerten - Faure: 1940-1945. Ons gezin

Dit dagboek verhaalt de lotgevallen tijdens de oorlog van het grote gezin van mevrouw Westerbeek van Eerten - Faure, doktersvrouw in Hummelo in de Gelderse Achterhoek. Wat zij beleven blijft grotendeels nog binnen de grenzen van wat voor die tijd betrekkelijk normaal geacht kan worden, maar vertoont, door het grote aantal onmiddellijk betrokken personen (er zijn tien kinderen, waarvan sommige verloofd of getrouwd, en twee pleegkinderen) een grote veelzijdigheid en gevarieerdheid. De man van mevrouw Westerbeek wordt tweemaal gearresteerd: de eerste maal in september 1941, als in de gemeente gijzelaars worden genomen omdat bij herhaling kabels zijn doorgesneden. Via kamp Schoorl belandt hij in Amersfoort; nadat de dader gevonden is, wordt hij met de anderen vrijgelaten. In juli 1943 brengt hij, in verband met de artsenkwestie, wederom korte tijd in Amersfoort door. Een der zoons aanvaardt, als de opbouwdienst dreigt, in 1940 een betrekking aan een fabriek in Offenbach, waar hij ook voor de oorlog gewerkt had. Hij trouwt met een verwante, een Belgisch meisje met wie hij eerst in Offenbach woont, later in Herenthals in België, waar hij een betrekking mag aannemen. Hij onderging enigszins de invloed van zijn Duitse omgeving. In verband met arbeidsinzet, studentenperikelen en later de verplichting tot graafarbeid moeten twee zoons en twee aanstaande schoonzoons min of meer permanent onderduiken, hetgeen geschiedt in of in de omgeving van Hummelo. Met de bevrijding van Brabant wordt het gezin afgesneden van de oudste dochter, sinds 1943 gehuwd met een dominee, te Oudenbosch, en een van de zoons, die daar ondergedoken was en die vervolgens bij de Stoottroepen dienst neemt. Dit dagboek verhaalt de lotgevallen tijdens de oorlog van het grote gezin van mevrouw Westerbeek van Eerten - Faure, doktersvrouw in Hummelo in de Gelderse Achterhoek. Wat zij beleven blijft grotendeels nog binnen de grenzen van wat voor die tijd betrekkelijk normaal geacht kan worden, maar vertoont, door het grote aantal onmiddellijk betrokken personen (er zijn tien kinderen, waarvan sommige verloofd of getrouwd, en twee pleegkinderen) een grote veelzijdigheid en gevarieerdheid. De man van mevrouw Westerbeek wordt tweemaal gearresteerd: de eerste maal in september 1941, als in de gemeente gijzelaars worden genomen omdat bij herhaling kabels zijn doorgesneden. Via kamp Schoorl belandt hij in Amersfoort; nadat de dader gevonden is, wordt hij met de anderen vrijgelaten. In juli 1943 brengt hij, in verband met de artsenkwestie, wederom korte tijd in Amersfoort door. Een der zoons aanvaardt, als de opbouwdienst dreigt, in 1940 een betrekking aan een fabriek in Offenbach, waar hij ook voor de oorlog gewerkt had. Hij trouwt met een verwante, een Belgisch meisje met wie hij eerst in Offenbach woont, later in Herenthals in België, waar hij een betrekking mag aannemen. Hij onderging enigszins de invloed van zijn Duitse omgeving. In verband met arbeidsinzet, studentenperikelen en later de verplichting tot graafarbeid moeten twee zoons en twee aanstaande schoonzoons min of meer permanent onderduiken, hetgeen geschiedt in of in de omgeving van Hummelo. Met de bevrijding van Brabant wordt het gezin afgesneden van de oudste dochter, sinds 1943 gehuwd met een dominee, te Oudenbosch, en een van de zoons, die daar ondergedoken was en die vervolgens bij de Stoottroepen dienst neemt. Bijlage: krantenknipsel uit het kerstnummer van "De Hervormde kerk" van 1946, getiteld: "Een kerstmis in 1944 in de gemeente Hummelo en Keppel", van de hand van de schrijfster van dit dagboek. Het dagboek is in 2015 gepubliceerd onder de titel "En de 'Rücksack' stond altijd klaar... dagboek van een doktersvrouw in oorlogstijd ".