J.S. Snellen van Vollenhoven: Egodocument (fotokopie van getypt stuk (I) getypt stuk (II))

In januari 1941 zit de auteur voor de eerste maal, min of meer toevallig, gevangen. Hij wordt op 17 maart opnieuw gearresteerd en komt weer in de gevangenis in Scheveningen, tot 12 september. Op die dag worden hij en zijn lotgenoten, allen officieren, naar Duitsland getransporteerd. De tocht gaat via Gronau, Essen en Hannover. Ze overnachten in de gevangenis of op het Polizei presidium. Na een week oponthoud in het overvolle Polizeipresidium Alexanderplatz te Berlijn komen ze in Sachsenhausen, waar ze een tijd in quarantaine doorbrengen. Ze worden doorgestuurd naar het arbeidscommando Drögen bij een politieschool voor S.D.ers. De auteur doet hier allerhande werk. Hij graaft, is tuinman, vuilnisman, kelner, bibliotheekbediende en keukenjongen. In oktober 1942 wordt Drögen opgeheven en worden de gevangenen naar Auschwitz getransporteerd. Hij komt terecht in Auschwitz III, Monowitz of Buna. Buna is de naam van de in aanbouw zijnde fabriek voor synthetische benzine der I.G. Farben. Hij legt wegen aan, werkt in de aardappelschilkeuken en is voorarbeider op het fabrieksterrein. Verder is hij blokoudste in de quarantaine-afdeling voor Birkenau. Hij lost ijzer, legt elektrische kabels op het terrein aan, waarbij hij achtereenvolgens voorarbeider, landmeter en kapo is. Hij is enige tijd Oberkapo, daarna wordt hij belast met de algehele leiding van het kabelleggen. Inmiddels heeft hij via Hollandse dwangarbeiders op het werk contact met Holland en zijn familie en ontvangt hij brieven en pakjes. Twee gevangenen, jaloers op zijn positie, pressen een jongen tot de verklaring dat de auteur wapens in het kamp zou hebben gesmokkeld. Met een vriend wordt hij in Auschwitz in de strafcompagnie gevangen gezet en wordt hij verhoord op de Politische Abteilung. Wanneer het kabelleggen voltooid is, vormt hij voor binnenwerkzaamheden een élite-commando, dat zo goed als niets uitvoert. 18 januari wordt Monowitz geëvacueerd. De auteur vlucht met een aantal medegevangenen. In januari 1941 zit de auteur voor de eerste maal, min of meer toevallig, gevangen. Hij wordt op 17 maart opnieuw gearresteerd en komt weer in de gevangenis in Scheveningen, tot 12 september. Op die dag worden hij en zijn lotgenoten, allen officieren, naar Duitsland getransporteerd. De tocht gaat via Gronau, Essen en Hannover. Ze overnachten in de gevangenis of op het Polizei presidium. Na een week oponthoud in het overvolle Polizeipresidium Alexanderplatz te Berlijn komen ze in Sachsenhausen, waar ze een tijd in quarantaine doorbrengen. Ze worden doorgestuurd naar het arbeidscommando Drögen bij een politieschool voor S.D.ers. De auteur doet hier allerhande werk. Hij graaft, is tuinman, vuilnisman, kelner, bibliotheekbediende en keukenjongen. In oktober 1942 wordt Drögen opgeheven en worden de gevangenen naar Auschwitz getransporteerd. Hij komt terecht in Auschwitz III, Monowitz of Buna. Buna is de naam van de in aanbouw zijnde fabriek voor synthetische benzine der I.G. Farben. Hij legt wegen aan, werkt in de aardappelschilkeuken en is voorarbeider op het fabrieksterrein. Verder is hij blokoudste in de quarantaine-afdeling voor Birkenau. Hij lost ijzer, legt elektrische kabels op het terrein aan, waarbij hij achtereenvolgens voorarbeider, landmeter en kapo is. Hij is enige tijd Oberkapo, daarna wordt hij belast met de algehele leiding van het kabelleggen. Inmiddels heeft hij via Hollandse dwangarbeiders op het werk contact met Holland en zijn familie en ontvangt hij brieven en pakjes. Twee gevangenen, jaloers op zijn positie, pressen een jongen tot de verklaring dat de auteur wapens in het kamp zou hebben gesmokkeld. Met een vriend wordt hij in Auschwitz in de strafcompagnie gevangen gezet en wordt hij verhoord op de Politische Abteilung. Wanneer het kabelleggen voltooid is, vormt hij voor binnenwerkzaamheden een élite-commando, dat zo goed als niets uitvoert. 18 januari wordt Monowitz geëvacueerd. De auteur vlucht met een aantal medegevangenen.