B. Koopman: Dagboek (handgeschreven in schriftje)

De auteur (arts) woont met zijn vriendin (leerlingverpleegster) in Amsterdam. Beiden zijn joods en werken in het NIZ (Nieuw Israelitisch Ziekenhuis). Bijna alle joden zijn al uit Amsterdam weggevoerd, maar dankzij hun werk zijn zij vrijgesteld. Nederlanders tussen 18 en 35 jaar moeten zich melden voor de arbeidsinzet. Hij krijgt tot zijn vreugde nog een kaart van zijn moeder die schrijft dat ze in Wlodowa (Polen) zijn aangekomen en gezond zijn. Eind mei is het moment gekomen dat de laatste joden, (de medewerkers van het ziekenhuis, de diamantbewerkers en de boodschappendienst) aan de beurt zijn. Er worden lijsten opgesteld met namen, die door de Joodse Raad weer veranderd worden. Hij vertelt dat een deel van de medewerkers van het ziekenhuis op 25 mei 1943 al onder politiebegeleiding is weggebracht naar de Joodse Schouwburg en vandaar door naar Westerbork is gegaan. De binnenstad van Amsterdam is afgezet en er zijn jodenrazzia's. Ze wachten de laatste dagen in grote onzekerheid af, de rugzakken staan gepakt klaar. Op 30 mei 1943 is de laatste bladzijde geschreven. De auteur (arts) woont met zijn vriendin (leerlingverpleegster) in Amsterdam. Beiden zijn joods en werken in het NIZ (Nieuw Israelitisch Ziekenhuis). Bijna alle joden zijn al uit Amsterdam weggevoerd, maar dankzij hun werk zijn zij vrijgesteld. Nederlanders tussen 18 en 35 jaar moeten zich melden voor de arbeidsinzet. Hij krijgt tot zijn vreugde nog een kaart van zijn moeder die schrijft dat ze in Wlodowa (Polen) zijn aangekomen en gezond zijn. Eind mei is het moment gekomen dat de laatste joden, (de medewerkers van het ziekenhuis, de diamantbewerkers en de boodschappendienst) aan de beurt zijn. Er worden lijsten opgesteld met namen, die door de Joodse Raad weer veranderd worden. Hij vertelt dat een deel van de medewerkers van het ziekenhuis op 25 mei 1943 al onder politiebegeleiding is weggebracht naar de Joodse Schouwburg en vandaar door naar Westerbork is gegaan. De binnenstad van Amsterdam is afgezet en er zijn jodenrazzia's. Ze wachten de laatste dagen in grote onzekerheid af, de rugzakken staan gepakt klaar. Op 30 mei 1943 is de laatste bladzijde geschreven. Alle joden die naar Sobibor werden getransporteerd mochten deze naam niet vermelden op post naar huis maar moesten Wlodowa opgeven (J.Schelvis)