Folkert N. Sickenga: Brieven en verslag (handgeschreven tekst (fotokopieen))

De auteur, arts, werkt op de "Ehre" (een kindertehuis?) en bij een sanatorium in Almen. Hij brengt zolang het nog kan regelmatig een bezoek aan zijn in Heemstede wonende moeder. Hij fietst naar Heemstede, overnacht in Zwolle om de volgende dag door te gaan en fietst op dezelfde wijze terug. Aan haar zijn de meeste brieven gericht. Hij regelt de financiële zaken van zijn moeder en houdt haar op de hoogte van familiegebeurtenissen. Eind oktober 1944 vorderen de Duitsers huizen en dwingen de mensen te gaan graven. Er wordt geschoten op de schepen in het kanaal en op spoorlijnen. Zutphen en Deventer worden gebombardeerd. In November zijn er razzia's en raakt de auteur zijn auto kwijt, zodat hij geen patiënten meer kan vervoeren. In januari 1945 is hij in Zwolle, waar hij op het station evacuees uit Venlo en Roermond opvangt en verzorgt. Deze zijn op doorreis naar Friesland of Groningen. Hij helpt bij de organisatie van kindertransporten. In zijn kindertehuis worden de kinderen medisch onderzocht. Als arts houdt hij ook spreekuur tijdens de voedseldistributies om gezwollen voeten en andere ongemakken te verzorgen. Als hij terug is in Almen, geeft hij een kort journaal van de bevrijding hiervan in april 1945. De Canadezen overladen hen met sigaretten, thee en koffie. De auteur, arts, werkt op de "Ehre" (een kindertehuis?) en bij een sanatorium in Almen. Hij brengt zolang het nog kan regelmatig een bezoek aan zijn in Heemstede wonende moeder. Hij fietst naar Heemstede, overnacht in Zwolle om de volgende dag door te gaan en fietst op dezelfde wijze terug. Aan haar zijn de meeste brieven gericht. Hij regelt de financiële zaken van zijn moeder en houdt haar op de hoogte van familiegebeurtenissen. Eind oktober 1944 vorderen de Duitsers huizen en dwingen de mensen te gaan graven. Er wordt geschoten op de schepen in het kanaal en op spoorlijnen. Zutphen en Deventer worden gebombardeerd. In November zijn er razzia's en raakt de auteur zijn auto kwijt, zodat hij geen patiënten meer kan vervoeren. In januari 1945 is hij in Zwolle, waar hij op het station evacuees uit Venlo en Roermond opvangt en verzorgt. Deze zijn op doorreis naar Friesland of Groningen. Hij helpt bij de organisatie van kindertransporten. In zijn kindertehuis worden de kinderen medisch onderzocht. Als arts houdt hij ook spreekuur tijdens de voedseldistributies om gezwollen voeten en andere ongemakken te verzorgen. Als hij terug is in Almen, geeft hij een kort journaal van de bevrijding hiervan in april 1945. De Canadezen overladen hen met sigaretten, thee en koffie.