Georganiseerde hulp.

Georganiseerde hulp. De Nederlandse regering in Londen had al in september 1944 aan de geallieerde oorlogleiders het verzoek voorgelegd voedselzendingen naar Nederland mogelijk te maken. Churchill en Roosevelt wilden slechts hiermee akkoord gaan op de strikte voorwaarde dat niets van dergelijke transporten in Duitse handen zou vallen. Gerbrandy had zich daarop tot het neutrale Zweden gewend. Pas eind januari 1945 kwamen de eerste Zweedse voedselschepen in Delfzijl aan. Als gevolg an allerlei administratieve plichtplegingen en vervoerstechnische problemen duurde het nog zeker een maand voordat de 3700 ton voedsel - in hoofdzaak meel - in het westen van het land aankwam. Het 'Zweedse wittebrood' werd in het hongerende westen een begrip. Hongerwinter 1944-1945. Hulpverlening uit het buitenland t/m mei 1945. Reeds voor de capitulatie van de vijand in Noord en Oost Nederland, brachten dagelijks 200 vrachtwagens, elk van 3 ton, voedsel naar de nog bezette gebieden. De wagens, voorzien van een witte vlag, brachtten het voedsel naar een afgesproken plaats waar het werd opgestapeld om onder de bevolking te worden gedistribueerd. Elke wagen is voorzien van een witte vlag om veilig te zijn voor vijandelijke aanvallen.