Op dinsdag 13 maart 1945, één minuut voor half een 's middags, bijna vijf jaar na haar overhaaste vertrek naar Engeland,...

Op dinsdag 13 maart 1945, één minuut voor half een 's middags, bijna vijf jaar na haar overhaaste vertrek naar Engeland, zette koningin Wilhelmina in het Zeeuwse Eede-Aerdenburg weer voet op vaderlandse bodem. De 'grens' was aangegeven met een witte lijn, die bij gebrek aan verf met meel was getrokken. De koningin zag bleek en gespannen, maar was zeer beheerst. Ook de overige aanwezigen waren zeer onder de indruk van het historische ogenblik. Na tien minuten nam Wilhelmina plaats in de gepantserde auto die haar door de Engelse regering ter beschikking was gesteld. Het gerucht dat de koningin in Zeeland was, had zich razendsnel verspreid, want overal stonden de mensen in dichte rijen te wachten en hingen de vlaggen uit. Noord-Brabant en Limburg gaven hetzelfde beeld te zien: overal waar de koningin verscheen kwam het tot spontane aanhankelijkheidsbetuigingen. De Koningin in gezelschap van de Minister van Binnenlandse Zaken Dr.L.J.M. Beel en de wnd. Burgemeester E.H.L.M. van Mierlo. in gesprek met enige voor het stadhuis opgestelde oorlogsslachtoffers (waaronder weduwen en een non).