Interview met Marius Leenheer, Reis van de razzia

Marius Leenheer zat in de laatste klas van de HBS, toen hij mee moest voor de Arbeitseinsatz. Hij heeft nog geprobeerd zich te verstoppen, maar een buurvrouw dreigde hem te verraden, en toen is hij toch meegegaan. Via een kolenschip kwam hij terecht in Wuppertal, waar hij meewerkte met een mobiele eenheid die spoorrails herstelde na de geallieerde bombardementen die plaatsvonden aan het einde van de oorlog. Eerst werkte hij op de spoorbaan zelf, maar al vrij snel werd hij calefactor (huishoudelijke hulp) van de commandant van de eenheid. In het voorjaar vluchtte hij, en hij liep recht in de armen van de Amerikanen die hem bevrijd hebben. Na een week te hebben gewerkt als tolk-vertaler van de Amerikanen hoorde hij dat er een trein naar Nederland ging. Daarmee is hij richting Nederland vertrokken. Via Noord-Brabant kwam hij thuis in de zomer van 1945. Daar kreeg hij direct te horen dat zijn vader, die al geruime tijd gevangen zat, in een bijkamp van Neuengamme was overleden. Voor het gezin Leenheer brak een tijd van armoede aan. Meneer Leenheer heeft wel zijn school af kunnen maken, is niet in militaire dienst geweest en heeft later een eigen bedrijf opgebouwd dat zich bezighield met advisering rond (ver-)bouwzaken voor instellingen, overheden en particulieren