Nabestaanden interview 17 (2), Jules Schelvis, Late gevolgen van Sobibor

Jules Schelvis is driemaal langdurig geïnterviewd. Zijn uitgebreide levensverhaal is in drie delen opgeslagen. Jules Schelvis is in 1921 geboren. Op 1 juni 1943 werd hij met zijn vrouw en schoonfamilie vanuit Westerbork op transport gesteld naar Sobibor. Nietsvermoedend neemt hij zijn gitaar mee. Jules verblijft enkele uren in vernietigingskamp Sobibor om daarna in werkkamp Dorohucza turf te steken. Na een kort verblijf in dit kamp lukt het hem om met een drukkersploeg naar een ander werkkamp in Lublin gestuurd te worden. Na een maandenlang verblijf in het getto van Radom en vervolgens kamp Szkolna komt hij in augustus 1944 in een werkkamp bij Vaihingen aan waar hij met duizenden anderen moet werken aan de bouw van een ondergrondse vliegtuigfabriek. Daarna volgt nog een werkkamp in Zuid-Duitsland. Bij zijn bevrijding in april 1945 heeft hij vlektyfus. Het belang van het niet vergeten is voor Jules Schelvis reden om in 1999 Stichting Sobibor op te richten. Zijn vrouw en schoonfamilie zijn vermoord in Sobibor. In de jaren tachtig verschijnt zijn persoonlijk relaas ‘Binnen de poorten’. In 1993 publiceert hij het wetenschappelijk werk ‘Vernietigingskamp Sobibor’. Jules was 53 jaar gehuwd met Jo. Hij heeft twee kinderen.