Tekenschrift met zeventien potloodtekeningen en met opschrift 'Studio Teekenschrift'.

Tekenschrift met zeventien potloodtekeningen en met opschrift 'Studio Teekenschrift'. het schrift bevat zelfportretten en andere studieschetsen en was van Erich Geiringer, die wegens de Jodenvervolging ondergedoken zat. Erich Geiringer (Wenen, 11 november 1901 – Mauthausen, 7 maart 1945) was een succesvolle Joodse zakenman die in 1938 vanwege het toenemende antisemitisme in Oostenrijk met zijn vrouw Elfriede ('Fritzi') en kinderen Eva en Heinz emigreerde. Geiringer trok naar Nederland, waar hij vennoot werd van een Brabantse schoenenfabriek, zijn gezin verbleef aanvankelijk in Brussel. Na het uitbreken van de oorlog wilde Geiringer zijn vrouw en kinderen naar Nederland halen. Dat lukte in februari 1940, het gezin kwam in Amsterdam op het Merwedeplein 46-I te wonen. In juli 1942, kort nadat Heinz een oproep kreeg om zich te melden voor tewerkstelling in Duitsland, dook het gezin onder. Fritzi en Eva kwamen op een adres in Amsterdam-Zuid, Erich en Heinz bij het echtpaar Katee-Walda in Soestdijk, aan de Noorderweg 11. Erich en Heinz gingen schilderen en maakten ook gedichten. Omdat hun onderduikgeefster Katee steeds meer geld ging vragen, moesten Erich en Heinz na circa twee jaar op zoek naar een ander onderduikadres. In Amsterdam werden ze ondergebracht op het adres Kerkstraat 225-II, maar vielen ze in de handen van een groep verraders bestaande uit Branca Simons, Miep Braams en Wim Houthuys, die hen vrijwel direct aan de SD uitleverde. Houthuys verraadde ook Fritzi en Eva, die op 16 mei 1944 werden gearresteerd. Hij was achter hun onderduikadres aan de Jacob Obrechtstraat 79B gekomen door ze te volgen nadat ze Erich en Heinz hadden opgezocht. Vanuit Kamp Westerbork werd het gezin op 19 mei 1944 naar Auschwitz gedeporteerd. Fritzi en Eva overleefden en keerden via de Sovjet-Unie terug naar Nederland, Erich en Heinz zijn op het eind van de oorlog omgekomen in (de buurt van) Mauthausen. Erich en Heinz hadden hun tekeningen en schilderijen, soms op theedoeken geschilderd, verstopt onder een vloer in het huis in Soestdijk waar ze zaten ondergedoken. Fritzi en Eva vonden ze daar na de oorlog terug.