Verhalenbundel 'Drie getuigen'.

Verhalenbundel 'Drie getuigen'. Deze bundel maakt deel uit van de clandestiene en verzetsliteratuur. Beide hielden het ideaal van de vrijheid in het algemeen en die van de Nederlandse letterkunde hoog. Clandestiene literatuur was ‘normale’ literatuur van auteurs en uitgevers, die zich niet onderwierpen aan de door de bezetter gestelde voorwaarden, zoals het lidmaatschap van de cultuurkamer en de vergunning voor het gebruik van de papier. Het laatste was een verkapte censuurmaatregel. Ook waren er auteurs onder de Joodse bevolkingsgroep en bij Duitse deserteurs. Illegale literatuur richtte zich direct tegen de bezetter en medewerkers van het regime. Ook werd geregeld in het colofon vermeld: ‘De opbrengst van deze uitgave dient ter ondersteuning van het illegale werk.’ Boekgegevens: auteur/pseud. Haarsma, M. van (pseud. van S.P. Leiker) titel Drie getuigen uitgever De Bezige Bij techniek gedrukt jaar 1944 Vermelding in D. de Jong, ‘Het vrije boek in onvrije tijd. Bibliografie van illegale en clandestiene bellettrie’ (1978): 353. Haarsma, Menno van [pseudoniem van Sjoerd Pieter Leiker]: Drie getuigen. Roman. [Utrecht], De Bezige Bij. [(Ch.E. van Blommestein en G. Lubberhuizen). 1944]. 4o. 136 blz. [Quousque tandem. No. 10]. Colophon. De roman ‘Drie getuigen’ door Menno van Haarsma werd in het verborgene gedrukt als tiende deel in de reeks Quousque Tandem welke tot stand komt door de welwillende medewerking van Nederlandsche Schrijvers en Illustratoren. Het boek werd gezet uit de Hollandsche Mediaeval van S.H. de Roos en gedrukt op Oud-Hollandsch papier in een oplage van 525 van 1-500 en van i-xxv genummerde exemplaren, waarvan de laatsten niet in den handel kwamen. Het werd in het voorjaar van 1944 uitgegeven door de Uitgeverij De Bezige Bij. Aantekening. Gedrukt door P. den Boer N.V. te Utrecht. Gebrocheerd door M.J. van den Wijngaard, aldaar. Na de oorlog verscheen een herdruk (Amsterdam 1945).