Foto's van en met Mieke Olman. En van of met betrekking tot het echtpaar Van Lente.

Foto's van en met Mieke Olman. En van of met betrekking tot het echtpaar Van Lente. Verzetsdeelnemers I. Naoorlogse foto (circa 1975) van Ellen Mieke Olman, staand op de portiek van de Zwetstraat 145 waar Olman tijdens de oorlogsjaren bij haar onderduikouders verbleef. II. Naoorlogse groepsfoto uit juni 1985. Op de voorste rij zittend de pleegouders van Ellen Mieke Olman, en staand op de tweede rij van links naar rechts: Walter Bijleveld (onderduiker bij het echtpaar Van Lente), Ellen Mieke, en Bas Dalmayer. III. Ongedateerde foto (reproductie) van een in Israël geplante boom ter ere van Dirk en Agatha Jantina van Lente (Van Dijken). IV. Ongedateerde foto van het naambordje dat onder de boom is geplant ter ere van Dirk en Agatha Jantina van Lente (Van Dijken). De Joodse Ellen Mieke Olman werd op 15 februari 1942 geboren als jongste dochter van Sophie (‘Fie’) en Louis (‘Lo’) Olman. Het echtpaar Olman was met hun twee dochters, Ellen Mieke en haar drie jaar oudere zus Wilhelmina (‘Wilma’), tot november 1942 woonachtig in Den Haag. Toen de Duitse bezetter in 1942 begonnen met het oproepen voor de werkverschaffing in Duitsland besloten de ouders van Ellen Mieke om onder te duiken. Dat deed het gehele gezin vrijwel tegelijkertijd, in november 1942, maar de ouders apart van hun dochters. De vader van Ellen Mieke had twee niet-Joodse halfzussen, Henny en Kitty Olman, die in het verzet zaten en via de kerk kanalen hadden om onderduikers onder te brengen. Via hun werd er een onderduikadres gevonden bij het kinderloze christelijk gereformeerde echtpaar Dirk Jan (‘Dick’) van Lente en Agatha Jantina Klazina (‘Zus’) van Lente-van Dijken. Zij waren woonachtig in de Zwetstraat 145 in Den Haag. Het echtpaar had zich bij de kerk opgegeven omdat zij een kind wilde opnemen, het liefst een baby. Ellen Mieke werd toen zij negen maanden oud was op, 9 november 1942, bij het echtpaar Van Lente ondergebracht. Eenmaal bij haar pleegouders verklaarden deze de plotselinge aanwezigheid van Ellen Mieke in hun huishouden met het verhaal dat zij een kind was van mensen uit Rotterdam die bij het bombardement om het leven waren gekomen, en waar zij zich over hadden ontfermd. Tijdens de jaren van onderduik, tussen 9 november 1942 tot eind 1945, had het echtpaar Van Lente naast Ellen Mieke enige tijd nog andere onderduikers in huis. Ellen Mieke zat in de periode tussen november 1942 tot eind 1945 onafgebroken ondergedoken bij het echtpaar Van Lente. Na de bevrijding keerde Ellen Mieke op geleidelijke basis terug naar haar, inmiddels alleenstaande, biologische moeder, die in Soest bleef wonen. Ellen Mieke bleef altijd contact houden met haar onderduikouders. Op haar achttiende verjaardag kreeg Ellen Mieke van haar onderduikmoeder een album waarin zij de eerste levensjaren van Ellen Mieke waren vastgelegd. In 1985 werd aan de onderduikouders van Ellen Mieke de Yad-Vashem onderscheiding toegekend. Zie ook VMA 19459 voor het onderduikalbum van Ellen Mieke Olman, VMA 19462 voor kinderkleding gedragen door Olman tijdens de onderduik, en VMA 19463 voor speelgoed gebruikt door Olman tijdens de onderduik.