Gerda Wilhelmina Götz-Bruin (Enschede, 9-3-1913- 4/5 mei 2001).

Gerda Wilhelmina Götz-Bruin (Enschede, 9-3-1913- 4/5 mei 2001). Gerda Wilhelmina Götz-Bruin was getrouwd met Johan Hendrik Götz (Bandoeng, 1913-1943). Johan Hendrik Götz studeerde voor de oorlog in Nederland aan de landbouwschool (waarschijnlijk in Deventer). Zijn vader was in de jaren twintig naar Nederlands-Indië vertrokken en werd directeur van de spoorwegen aldaar. Gerda en Johan Götz vertrokken vóór mei 1940 ook naar Nederlands-Indië. Johan werd planter op een theeplantage op Java, en was (onbekend in welke hoedanigheid of wanneer) in dienst van het KNIL. Tijdens de Japanse bezetting werd Johan gevangen genomen en tewerkgesteld (Birma-spoorlijn). In 1943 stierf hij aan de gevolgen Tyfus. Zijn vrouw Gerda werd met hun twee kinderen, zoon en dochter, geïnterneerd. Moeder en kinderen verbleven op enig moment in ieder geval in kamp Kareës (Bandoeng), maar werden van elkaar gescheiden. Gerda Götz was gedurende het grootste deel van de tijd ziek. In het kamp werd ze stiekem ‘s nachts gevoed door een verpleegster (mw. S. Rups) en haar dochter. Van de mat van een overleden kampbewoner maakte Gerda Götz in Kamp Kareës voor haar dochter matjes met kinderafbeeldingen. Na de bevrijding van Nederlands-Indië schreef Gerda Götz een brief naar familie/vrienden, waarin ze verslag deed van haar kamptijd, en gezondheidstoestand van haar zelf en de kinderen. Gerda Götz keerde in het voorjaar van 1946 met haar kinderen terug naar Nederland. Het archief bestaat uit een kampkaart met foto van G.W. Götz-Bruin, en een fotokopie van een naoorlogse brief.