Getuigen Verhalen, Kamp Amersfoort, interview 018

Geïnterviewde (1919) was onderwijzer en heeft in militaire dienst gelegen in Amersfoort. Bij het uitbreken van de oorlog was hij in mobilisatie in Den Haag. Hij heeft toen als vrijwilliger 6 weken geholpen in Rotterdam. Daarna keerde hij terug naar Rijssen. Als onderwijzer in Rijssen negeerde hij het bevel om het portret van Koningin Wilhelmina, dat in de klas hing, te verwijderen. De NSB’ers die het toen zelf weghaalden, zeiden: “We krijgen je nog wel”. Hij was voorzitter van de jongelingsvereniging en had daar een speech gehouden over Willem III, die de Duitsers niet aanstond. Hij werd gearresteerd, overgebracht naar Almelo, daarna vervoerd naar het Oranjehotel in Scheveningen en vandaar naar Kamp Amersfoort. Omdat hij tot Kamp Amersfoort aan toe steeds eenzaam in een cel had gezeten, was hij in eerste instantie blij nu weer tussen de mensen te zijn, maar dat gevoel was snel over. Geïnterviewde droeg een rode driehoek op zijn pak. Hij ontmoette dokter De Haas uit Rijssen, en ze hebben samen een laatste sigaret opgerookt. Drie dagen later werd De Haas op transport gesteld naar Duitsland, waar hij uit de trein is gevlucht en doodgestoken. Ook de vrouw van de geïnterviewde vertelt haar belevenissen: ze heeft getracht haar verloofde op te zoeken, eerst in Den Haag, maar daar was hij al weg, en toen in Kamp Amersfoort. Steeds lopend in de sneeuw, maar haar verloofde heeft ze niet gezien. Haar kousen waren aan haar voeten en been vastgevroren, de arts in Rijssen heeft haar geholpen. In Kamp Amersfoort werden af en toe op zondag “erediensten” gehouden door Ds. Van de Bosch en Titus Brandsma. Na overlijden van Van de Bosch heeft ook Dr. Gunning een preek gehouden. Geïnterviewde moest eerst sneeuwruimen en later bij het houtcommando bij de schietbaan werken. De vrouw van de geïnterviewde vertelt over haar tocht naar Den Haag met de Duitse barones Sover-Wijk. Ze gingen naar een Duits commandocentrum om geïnterviewde vrij te krijgen. Uiteindelijk werd geïnterviewde ontslagen, hij had dysenterie. Waar hij in het begin van de oorlog 160 pond woog, woog hij nu nog slechts 90 pond. Het ontslagbewijs werd ondertekend door K. Berg. Geïnterviewde moest een verklaring tekenen waarop hij aangaf dat hij goed behandeld was. Geïnterviewde vertelt over de Russische krijgsgevangen, die droevige liederen zongen als er weer een van hen was overleden. Er werd verteld dat de Russen het te koud hadden en overgebracht werden naar een zuidelijk land. De barak waar geïnterviewde zich in bevond werd geblindeerd en ze hoefden niet naar buiten om te werken toen de Russen op transport gingen. Na een uur hoorden ze schoten, toen wisten ze genoeg. Over de Amsterdamse gijzelaars vertelt hij dat de Duitsers toch voorzichtiger met deze mensen omgingen. Door het verblijf in het kamp is hij milder geworden en alleen het geloof en vertrouwen heeft hem er doorheen gebracht.