Getuigen Verhalen, Kamp Amersfoort, interview 084

Geïnterviewde (1922) heeft bij de Duitse inval op 10 mei 1940 zijn laatste schooldag op het Lyceum in Amsterdam en vertelt over zijn ervaringen op die bijzondere dag. Drie weken later doet hij zijn examen en in september 1940 gaat hij medicijnen studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Hij vertelt hoe gedurende de eerste twee jaar van de oorlog het studentenleven min of meer zijn normale gang ging, maar daar komt in mei 1943 een einde aan als de universiteit sluit en Willem van der List weigert de loyaliteitsverklaring te ondertekenen. Hij duikt onder, komt na verschillende onderduikadressen in Amsterdam en Vrouwenpolder in Haren (NB) terecht. Tijdens een avondwandeling eind juni 1943 wordt hij opgepakt en opgebracht naar het klein seminarie aldaar. Geïnterviewde wordt na enkele dagen overgebracht naar ’s-Hertogenbosch en zit daar 4 à 5 weken vast. Vervolgens wordt hij overgeplaatst naar Kamp Vught, en op 21 september 1943 naar Kamp Amersfoort. Hij gaat uitgebreid in op zijn ervaringen in het kampleven. Vanuit Kamp Amersfoort wordt hij op de trein gezet naar Duitsland. In de trein krijgt hij zijn bestemming te horen. Door deze te verwisselen met de bestemming van een medereiziger komt hij in een ziekenhuis in Stettin (tegenwoordig Szczecin in Polen) terecht. Hij begint als hulpje in de gipskamer en wordt al snel hoofd gipskamer en assistent van de orthopeed van het ziekenhuis in de operatiekamer. Geïnterviewde heeft een betrekkelijk goed leven in Stettin tot dat voorjaar 1945 de Russen heel dichtbij komen. Hij vlucht dan met de echtgenote en zoon van de orthopeed met diens auto naar het westen (Hannover) en duikt daar weer onder totdat kort daarna Duitsland capituleert. Via Nijmegen komt hij weer terug in Amsterdam en pakt daar zijn studie medicijnen weer op. Uiteindelijk wordt hij medisch specialist (orthopeed). Zijn meest traumatische ervaringen zijn de onzekerheid en eenzaamheid.