Affiche in bruine tinten dat een vioolconcert aankondigde van Peter Zazofski die begeleid werd door het Overijssels Filh...

Affiche in bruine tinten dat een vioolconcert aankondigde van Peter Zazofski die begeleid werd door het Overijssels Filharmonisch Orkest onder leiding van dirigent Elyakum Shapirra. Er werden werken gespeeld van Berlioz, Dvorak en Beethoven. Datum: 1 februari, ergens in de jaren '80 en locatie: Buitensocieteit, Zwolle. Peter Zazofsky werd geboren in Boston, waar zijn vader was assistent-concertmeester van het Boston Symphony was. Joseph Silverstein was zijn eerste leraar, en hij studeerde later bij Dorothy Delay, Jaime Laredo en Ivan Galamian aan het Curtis Instituut. Begin 1974 won Zazofsky een reeks prijzen en onderscheidingen met als hoogtepunt de gouden medaille van de in 1980 Koningin Elisabeth Wedstrijd en de Grote Prijs van de 1979 Montreal International Wedstrijd. Hij is de enige Amerikaan die deze onderscheiding heeft gewonnen. In 1985 ontving hij de Avery Fisher Career Grant. Elyakum Shapirra (geboren 1926) iis een Israëlische dirigent ,wiens werk is verschenen in een aantal landen. Hij studeerde bij Leonard Bernstein aan het New York Philharmonic . Hij studeerde ook met Serge Koussevitzky in Tanglewood , en aan de Juilliard School. Hij werd ook in verband gebracht met het Gelders Orkest in Nederland. Louis Hector Berlioz (La Côte-Saint-André, 11 december 1803 ? Parijs, 8 maart 1869) was een Frans componist. Hij was een belangrijk en vernieuwend vertegenwoordiger van de Franse romantiek. Daarnaast was Berlioz actief als muziekcriticus en dirigent. Zelf noemde Berlioz als de belangrijkste kenmerken van zijn muziek de hartstochtelijke expressie, de innerlijke gloed, de ritmische kracht en het element van verrassing.[1] Berlioz was een zeer kundig orkestrator; hij gebruikte nieuwe orkesteffecten en paste dikwijls nieuwe instrumenten toe in zijn orkestbezetting. Hij permitteerde zich een grote vormvrijheid en introduceerde het leidmotief (bij hem: idée fixe) in de muziek. Berlioz geldt als de vader van de programmamuziek: muziek die een buitenmuzikaal onderwerp uitbeeldt. Al deze aspecten komen tot uitdrukking in zijn beroemdste compositie, de Symphonie fantastique (Épisode de la vie d'un artiste) uit 1830. Dit werk was onder meer baanbrekend omdat er een uitgebreid geschreven programma aan ten grondslag lag, omdat de instrumentatie vernieuwend was en omdat er een nieuw soort expressie uit sprak. Ongebruikelijk was ook de vorm, onder meer omdat de symfonie vijf in plaats van de conventionele vier delen omvat (overigens had Beethoven met zijn Pastorale al een vijfdelige symfonie gecomponeerd). Op het affiche prijkt het borstbeeld van Berlioz.