Affiche van de LAZ (Literaire Activiteiten Zwolle) waarop aangekondigd werd dat er op woensdag 21 april 1993 een literai...

Affiche van de LAZ (Literaire Activiteiten Zwolle) waarop aangekondigd werd dat er op woensdag 21 april 1993 een literaire avond was met Wim Hazeu in schouwburg Odeon. Hazeu sprak over zijn biografie van Gerrit Achterberg. Dr. Wim Hazeu (Delft, 28 april 1940) is een Nederlandse schrijver, journalist, radio- en televisieprogrammamaker, uitgever, dichter en biograaf. Naast verscheidene romans en dichtbundels publiceerde hij omvangrijke biografieën van Marten Toonder, Gerrit Achterberg, J. Slauerhoff, M.C. Escher en Simon Vestdijk. Ook bezorgde hij de briefwisseling tussen laatstgenoemde en Henriëtte van Eyk onder de titel Wij zijn van elkaar (2007). Gerrit Achterberg (Nederlangbroek, 20 mei 1905 ? Leusden, 17 januari 1962) was een Nederlands dichter. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste dichters in de twintigste-eeuwse Nederlandse poëzie. Zijn werk werd onderscheiden met onder meer de P.C. Hooft-prijs en de Constantijn Huygensprijs. Zijn carrière als dichter kreeg pas duidelijk gestalte nadat Roel Houwink zich als zijn literaire mentor ontpopte. Het eerste resultaat was de bundel Afvaart (1931) waarin Achterbergs hoofdthema al aanwezig is: het oproepen van de gestorven geliefde. Na de publicatie van Afvaart raakte Achterberg in een geestelijke crisis. Hij werd enkele keren opgenomen in een psychiatrische inrichting en had moeilijke relaties met vrouwen. De verwarring die dat met zich meebracht, leidde bij Achterberg vaak tot gewelddadige buien. De ontwikkelingen mondden uit in een tragedie. Achterberg had in 1934 het onderwijs verruild voor een baan als landbouwcrisisambtenaar bij de Crisis Vee Centrale in Utrecht. Hij woonde aldaar in de Boomstraat 20-bis op kamers en kreeg, hoewel hij inmiddels verloofd was, een relatie met zijn hospita Roel van Es. Op 15 december 1937 schoot Achterberg de toen 40-jarige vrouw dood en hij verwondde haar 16-jarige dochter Bep in de commotie die was ontstaan nadat hij getracht had Bep op kamer te overweldigen. Hij meldde zich zelf bij de politie en werd tot tbs veroordeeld. Tot augustus 1943 verbleef hij in diverse (forensisch-) psychiatrische inrichtingen. Daarna volgde een periode van resocialisatie tot de tbs in 1955 definitief werd opgeheven.