Interessant blauw affiche dat melding maakte van Jiddische Muziek uit ghetto's en concentratiekampen dat werd gespeeld o...

Interessant blauw affiche dat melding maakte van Jiddische Muziek uit ghetto's en concentratiekampen dat werd gespeeld op zondag 5 mei 1996 in de Zwolse Synagoge aan de Samuel Hirschstraat. Het concert was inclusief rondleiding. Het Jiddisch is een taal, die gesproken werd door de Joodse bevolking in Oost-Europa, vanaf de Middeleeuwen tot aan de jaren 40. Er bestond een hoogstaand cultureel leven in landen als Polen, Hongarije, Tsjechië, de Oekraïne, Roemenië, de Baltische staten, (Wit)Rusland en Duitsland. Jiddisch cabaret en het Jiddische lied stonden centraal. Als taal lijkt het Jiddisch het meest op het Duits, zoals dat in de Middeleeuwen werd gesproken, vermengd met Hebreeuwse en Slavische invloeden. De onderdrukkingen en pogroms, die tot doel hadden het Jiddische leven te onderdrukken, hadden juist tot gevolg dat deze cultuur kon blijven bestaan. Grote groepen Joden bleven hun taal (het Jiddisch) en hun cultuur in ere houden. Dit werd versterkt door het feit dat ze altijd heel geïsoleerd moesten leven. Het chassidisme (een Joodse religieuze stroming), de opkomst van het socialisme en het anti-semitisme hebben een belangrijke invloed op het Jiddische lied gehad. Het kenmerkende element in het Jiddische lied is het melodramatische. Zelfspot over de armoede en de ellende in de Joodse Sjtetls (Joodse steden of wijken), het strijdbare uit de arbeidersbeweging en uit de strijd tegen het facisme en het anti-semitisme, het verheerlijken van de alomaanwezigheid van God, zijn belangrijke elementen van het Jiddische lied. Getto is de benaming voor een stadswijk die voor het overgrote deel wordt bewoond door mensen die behoren tot een enkele etnische, religieuze of raciale groep, veelal met een laag inkomen. Vaak zijn deze mensen door de overheid of door de omstandigheden gedwongen om daar te wonen. Onder het nazi-bewind werden getto's heringevoerd om de Duitse greep op de Joodse bevolkingsgroep en op zigeune versterken en hun deportatie en vernietiging te vereenvoudigen. In totaal hebben de nazi's alleen al in de door nazi-Duitsland bezette gebieden in Polen en de Sovjet-Unie minstens 1000 getto's gesticht. Alhoewel de gebruikelijke term in de literatuur getto is noemden de nazi's de getto's zelf Jüdischer Wohnbezirk of Wohnsiedlung der Juden, beide te vertalen met woonwijk. Het eerste getto werd in oktober 1939 bij Piotrków Trybunalski in Polen gevestigd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het Getto van Warschau het grootste Joodse getto: 450.000 à 560.000 mensen. Het tweede grootste getto van de nazi?s was dat van ?ód?, eveneens in Polen: 300.000 mensen. Een concentratiekamp is een kamp waar mensen, meestal onder militaire dwang, bijeengebracht worden. Het is een inrichting om politieke tegenstanders of anderszins ongewenste mensen op grond van etnische, religieuze of sociale kenmerken te isoleren en psychisch en/of fysiek te breken, in sommige gevallen te doden. Het insluiten in een kamp gebeurt doorgaans voor onbepaalde tijd, door administratieve handelingen, zonder tussenkomst van een rechtbank en rechtshulp en zonder enig recht op inspraak. Het begrip concentratiekamp is voor een groot deel bepaald door het gebruik ervan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met het begrip concentratiekamp worden in het spraakgebruik vaak verschillende zaken aangeduid: vernietigingskamp, werkkamp, interneringskamp, reserveringskamp, verzamel- en doorgangskampen, die elk een andere bestaansgrond hebben en die soms in elkaar overlopen. Vernietigingskampen hebben de vernietiging van mensen tot doel. Een ongeëvenaard voorbeeld zijn de tussen 1941 en 1942 gebouwde vernietigingskampen tijdens het Duitse nationaalsocialisme, zoals Sobibór. Het doel van deze kampen was de zo snel mogelijke en grootschalige vernietiging op welhaast industriële wijze, van Joden, met name door middel van gifgas. Degenen die er aankwamen werden direct gedood, o