Verhaal van Henry Blumenstein over zijn onderduikperiode in Easterwierrum, 2003

Henry Blumenstein wordt gevolgd in zijn zoektocht naar zijn oorlogsverleden in Friesland, en het lot van zijn vader en moeder in de Tweede Wereldoorlog. Lange tijd heeft Henry zijn oorlogsverleden verborgen gehouden maar op latere leeftijd ging hij op zoek om antwoord te krijgen op zijn vragen.<br/><br/>Henry (oorspronkelijke naam Heinzi) werd 1935 geboren in Wenen. <br/>Door het groeiend antisemitisme werd de vader van Henry gedwongen het land te verlaten en reisde naar de Verenigde Staten. Moeder Else en Henri konden in 1939 ook vertrekken op de boot St. Louis richting Cuba. Daar werd de boot geweigerd om aan te meren, hetzelfde gebeurde in Florida. Noodgedwongen moest de boot terugvaren naar Duitsland, waar Else besloot door te reizen naar het veiliger Amsterdam, waar ze konden wonen op de 3e etage van de Hemonystraat 52. Maar na de bezetting in mei 1940 was het gevaar te groot en konden moeder en kind 2 jaar niet naar buiten. <br/>Na een inval in januari 1943 door de Duitsers werd de grootmoeder meegenomen en verdween voorgoed. Moeder Else besluit te vluchten en geeft de 7-jarige Henry in maart 1943 mee aan een vrouw die hem meenam naar het gezin van de familie Dijkstra op boerderij “De Dille” in Easterwierrum (Oosterwierum), geregeld door het Friese verzet. Het gezin telde acht kinderen. De schuilnaam van Henry was Hans Bakker, hij deed eerst mee als misdienaar in de R.K.-kerk en ging naar school maar door zijn te joodse uiterlijk kon hij niet langer in het openbaar verschijnen. Later werd in het gezin nog een Joods jongetje opgenomen. Als het te gevaarlijk werd moesten zij zich verstoppen in de aardappelkelder. <br/>Omdat er ook gevaar dreigde van buren mochten de andere kinderen uit het gezin niets vertellen over de Joodse jongens.