Brief aan allen van Hubert en Ella dd 29-01-1986

Brief aan allen van Hubert en Ella dd 29-01-1986Lieve allenOngeveer 100 brieven zijn te schrijven! Wij besloten tot een kopie en vragen om begrip. Zie deze brief als een persoonlijke brief die jullie persoonlijk wil aanspreken.Beginnen we met het belangrijkste en mooiste; op 5 juni werd Johannes Erban en op de 27. oktober Lukas Löhlein geboren. De volgden generatie is er! De gebeurtenis heeft ons in een nieuwe fase verheven, wij werden overgrootouders. Onze kinderen werden tot grootouders, groottantes en grootooms bevorderd. Christof en Uta, geb. Göbel-Groß zijn nu echtelieden, vader en moeder, hetzelfde Frank en Annemarie, geb Madirazza, Jens, Verena, Klaus Löhlein en Klaus Ehrler hebben de rang van oom en tante gekregen, allen de overige kleinkinderen hebben (tot heden) niets gekregen.Johannes Erban werd in augustus inde Johanneskerk Künzelsau gedoopt. Voor de viering had Traute Uta's familie en ons - ruim 40 personen - naar Garnberg uitgenodigd. Drie dingen herinneren ons aan deze mooie Zondag: de doop door een jonge pastores, een huisconcert in onze grote kamer met Uta's vader piano - Liesl en Thoma,viool - Lutz, Cello - en Hubert, contrabas- en het net dat door de hele familie onder leiding van Liesl is geknoopt en in welk de kleine Johannes tot slot werd gelegd : "Wij knopen naar elkaar toe, wij knopen elkaar aan, wij knopen voor Johannes nu een familienet".Hun bruiloft hebben Uta en Christof in de lente in Aken met hun vrienden gevierd. Nu woont het jongen gezin daar. Christof studeert verder machinebouw, Uta beeldende kunst als aanvulling op de al afgesloten wiskunde en biologie studie.In het voorjaar trouwen Frank en Annemarie.Pater Felix Löhlein, een neef van Erichuit Engelberg (Zwitserland) die in 1985 Verena en Klaus trouwde, voltrok het huwelijk in het mooie barok kerkje in Meßbach, in de buurt van Künzelsau.Annemaries familie, ook uit Joegoslavië en de families Löhlein en Arnold vierden samen met veel vrienden van het bruidspaar.In de kerk de motette "Nun lob, mein Seel, den Herren" van Bach met trombone en trompetten, geleid door Hubert. Voor de kerk meteen na het trouwen werd het pasgetrouwde paar door Hansgeorg uitgenodigd om als eerste taak in hun nieuwe leven op een door hem geknutselde zaagbok een stuk hout te verzagen, hohenlohisch "tsamen zagen"d.w.z. samen= naar elkaar toe, met elkaar. Hansgeorg schroefde er toen twee glijders aan, draaide de bok om, Gerhild bevestigde een ondergrond van stof en de wieg voor Lukas was klaar. Beste stemming tot in de vroege morgen met goed eten e drinken, herinneringen aan Franks kindertijd, door Liesl gerijmd en voor zingen opgemaakt, een film over Annemarie en vrolijke dans, aan het einde met Joegoslavische volksdans. Dankzij de gastgevers en feestbouwers van beide families.Lukas Löhlein wordt met nieuwjaar in de St. Pauluskerk Künzelsau, om 18 uur gedoopt.Ter zijde; bij het kwartet van de Evangelisten ontbrak nog Markus en Matheus! Annemarie, Lukas en Frank wonen in Freiburg, waar Frank in ongeveer 1 1/2 jaar zijn geneeskundestudie afsluiten zal. Annemarie heeft het 1e dienst examen als onderwijzeres afgelegd en is momenteel van de verdere opleiding vrijgesteld.De serie van feestelijkheden van het jaar 1986 begon op 16 maart met de confirmatie van Thomas. Beelden komen op, de viering in de kerk, Lutz, Traute, Bernd bij de voorbereiding van het (eerst klassige) middageten onder leiding van onze beproefde chef-kok neef Frieder, de tafelronde met de Gaids en Arnolds, een film over de jeugd van Thomas en het meest indrukwekkend foto's en beschrijvingen van de eigen confirmatie uit de kring van de gasten. Zover van onze jongeren.Hoe vergaat het de ouden? Daarop antwoorden we:Zonder twijfel worden de krachten minder. Achteruitgang laat zich gelden. Het gaat langzamer bij het traplopen en wij blijven onderweg staan. De geest wordt "plakkerig"zoals Grete Krause eens zei. Maar nog leven en werken wij graag, verheugen ons over onze woning en de tuin, beleven de jaargetijden, de zon, de wind en de regen. Wij treuren met de treurenden en zijn blij met de vrolijken. In de [politiek zouden wij meer oprechte vredelievendheid en evenwicht wensen, zelfs met offers en afzien.Jullie vragen: Zijn jullie zelf tenminste vreedzaam? Hoe zit het met konflikten in de omgang met elkaar en de familieleden? Daarvoor een goede vergelijking, die Ella van de Regionale vrouwendag meebracht; konflikten zijn als knopen in een korenhalm. Hier groeit hij en krijgt vastigheid. Konflikten op te lossen moet geleerd worden, zo lang je leeft. Wij geloven, het lukt ons geleidelijk steeds beter dan vroeger. -De lieve god, geve ons geduld (gelatenheid) maar meteen!"-Dat had het jaaroeverzicht moten zijn, en nu is het onbedoeld een soort plaatsbepaling geworden:Wij zijn ingebonden in de familie en de kring van vrienden en wij weten ons gedragen in de eenvoudige levensformule van "Geloof, Liefde en Hoop".Geliefden! Buiten valt de eerste sneeuw en ik broedt over het thema "Pro Musica - wat levert het op?"Een eenvoudig antwoord": Als je dat nog niet gemerkt hebt, dan is ben je niet te helpen, en je blijft "een nar tot aan het einde der dagen". Serieus, wij zijn zeker "muziek is een hemels goed". En zij gedijt het beste daar waar harmonie en liefde samenwerken. Veel herinneringen van gemeenzame belevenissen, gesprekken, vrolijke of ernstige, successen, bedreigingen, meerdere tegenslagen- boven alles het gevoel van hartelijke verbondenheid. Daarom deze persoonlijke inzichten. Wij wensen jullie en jullie familieleden een mooi kerstfeest en veel geluk in het nieuwe jaar. Jullie Hubert en Ella A.Moeilijk leesbaar handschrift. Met behulp van een digitaal transciptieprogramma (https://readcoop.eu/de/transkribus/suetterlin-uebersetzen/) kan dit handschrift beperkt gelezen worden.