Foto's van Cierva C.30. A, Cierva C.30, Pitcain PA 18, Weir W3.

Mogelijk zijn onderstaande beschrijvingen passend bij de fotofoto boven links : Cierva C.30 A. Vóór de experimentele Cierva C.19 Mk V werden autogyros op dezelfde manier bestuurd als vliegtuigen met vaste vleugels, dat wil zeggen door de lucht die over bewegende oppervlakken zoals rolroeren, liften en roer stroomt, af te buigen. Bij de zeer lage snelheden die men tegenkwam bij autogyro-vluchten, met name tijdens de landing, werden deze controles ondoeltreffend. De experimentele machine toonde aan dat de weg naar voren een kantelbare rotornaaf was die was uitgerust met een hangende stok die zich uitstrekte tot aan de cockpit van de piloot waarmee hij het rotorvlak kon veranderen. Dit stond bekend als directe besturing en werd op de C.30 gemonteerd.[1] De productievariant, in Engeland C.30A genaamd, werd voorafgegaan door meerdere ontwikkelmachines foto boven rechts: Cierva C.30. Vóór de experimentele Cierva C.19 Mk V werden autogyros op dezelfde manier bestuurd als vliegtuigen met vaste vleugels, dat wil zeggen door de lucht die over bewegende oppervlakken zoals rolroeren, liften en roer stroomt, af te buigen. Bij de zeer lage snelheden die men tegenkwam bij autogyro-vluchten, met name tijdens de landing, werden deze controles ondoeltreffend. De experimentele machine toonde aan dat de weg naar voren een kantelbare rotornaaf was die was uitgerust met een hangende stok die zich uitstrekte tot aan de cockpit van de piloot waarmee hij het rotorvlak kon veranderen. Dit stond bekend als directe besturing en werd op de C.30 gemonteerd.[1] De productievariant, in Engeland C.30A genaamd, werd voorafgegaan door meerdere ontwikkelmachines Foto links onder: Pitcain PA 18. In 1931, Pitcairn had produced a lightweight autogyro suitable for the private pilots as the PAA-1.[2] Experience with this and with other light, low-powered machines convinced Pitcairn that while the concept was good, they presented significant handling problems to inexperienced pilots.[2] The PA-18 was designed as a machine for the same market, but with a more powerful engine and structural strengthening.[2] The availability of more power contributed greatly to the aircraft's responsiveness at low speeds.Foto rechts onder: Weir W3. Mogelijk is deze foto geschonken door een lid van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor de Luchtvaart (KNVvL). Mogelijk is de foto gebruikt ter voorbereiding op of als aanschouwingsmateriaal bij jaarlijkse "vliegtuigherkenningswedstrijd" van de afdeling "Luchtvaartkennis".