Kogels in plaats van een huwelijk

Twee kogels waarmee verzetsstrijder Antoon de Lange op 7 mei 1945 in Amstelveen tijdens een vuurgevecht met SS'ers is doodgeschoten. Antoon de Lange achtervolgde op 7 mei 1945, vlak na de bevrijding, een groepje gewapende SS'ers ten zuiden van Amstelveen. Er volgde de een vuurgevecht waarbij Antoon de Lange door twee kogels getroffen werd en op slag dood was. Terwijl iedereen de bevrijding vierde kreeg Ans het bericht dat haar verloofde was overleden.De kogels zijn door de Binnenlandse Strijdkrachten gegeven aan Ans de Vall, toenmalig verloofde van Antoon de Lange. Beide kogels zijn van eenzelfde, klein kaliber handvuurwapen. Eén kogel verkeert nog in ongeschonden staat (m.u.v. de groeven ontstaan door het afschieten door de getrokken loop), de andere kogel is aan de voorzijde uit elkaar getrokken en vervormd. Daar waar deze kogel uit elkaar is getrokken, is het metaal wit verkleurd. Langere versie verhaal achter de kogels: Ze waren jong en smoorverliefd. Antoon de Lange en Ans van de Vall woonden beiden in Ouderkerk aan de Amstel. Ze waren allebei 24 jaar, ze waren verloofd en ze wilden samen een bakkerszaak beginnen. Antoon, roepnaam Ton, zat in het verzet en op 7 mei 1945 ging hij achter een groepje nog rondzwervende SS’ers aan. Bij deze achtervolging vond hij de dood. Het had een prachtige dag moeten worden en het weer was voortreffelijk. Er werden bevrijdingsfeesten gepland in het gemeentehuis in Ouderkerk aan de Amstel. Maar om vier uur kwam bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (de voormalige verzetsgroepen) het bericht binnen dat er nog vier SS’ers met pistolen rond liepen en fietsen vorderden. Ze gingen er op af. Eén SS’er gaf zich over en de andere drie sloegen op de vlucht. Antoon en twee anderen gingen ze achterna. Na een wilde achtervolging te voet, in een roeiboot en op de fiets, ontstond er een vuurgevecht ten zuiden van Amstelveen. Beide partijen zochten beschutting. De vader van Ans, Henk van de Vall, schreef die avond in zijn dagboek: Daar zo liggend hebben beide partijen elkaar beschoten, echter zonder resultaat. Na plusminus 10 minuten, stil afwachtend welke partij het eerst zou aanvallen of vluchten, losten de SS’ers 4 schoten, waarop Ton even zijn hoofd oplichtte om de toestand even te verkennen. Leendertse, die vlak naast hem lag, bemerkte zelf niets bijzonders, doch toen hij op een vraag aan Ton geen antwoord kreeg en zag hij dat er bloed uit Ton z'n voorhoofd vloeide. De jonge verzetsman was door twee kogels geraakt en was op slag dood. Zijn schoonvader was een Amerikaanse vlag op een winkelwand aan het schilderen toen hij het bericht kreeg. Hij moest het verschrikkelijke nieuws aan zijn dochter vertellen. Ans van de Vall hield zich sterk maar was kapot. Terwijl iedereen uitzinnig blij de bevrijding vierde, had zij juist het gevoel dat haar leven voorbij was. Later kreeg ze van de Binnenlandse Strijdkrachten de twee kogels waarmee haar verloofd was doodgeschoten. Ze bewaarde die haar hele leven in een juwelenkistje. Ans huwde na vele jaren met een ander. Ze vergat haar verloofde nooit maar over sprak er zelden over. Pas toen haar kinderen opgegroeid waren hoorden ze het verhaal. Na het overlijden van hun moeder besluiten ze de kogels naar het Vrijheidsmuseum (toen Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944-1945) in Groesbeek te brengen. Opdat het verhaal niet verloren gaat. Ook leenden zij het dagboek van Henk van de Vall uit, waarin hij schreef over de gebeurtenissen op de dag dat hij zijn aanstaande schoonzoon verloor. Woorden geschreven met pijn in het hart, want Ton was hem zeer dierbaar. “ik schrijf deze bladzijden van rouw en doordrenkt van bittere tranen om het voor eeuwig heengaan van hem, die zij zo innig lief had” Op de pagina waarop deze woorden staan zit een kleine vochtvlek waar de inkt is uitgelopen. “Wij denken dus,” vertelt de familie “dat dat een traan is.”