Amersfoort

Kalligrafie van Anton Jakma met tekst over kamp Amersfoort. Tekst: Amersfoort Als w’als een somb’re grauwe groep van lamgeslagen menschen Hier zonder doel in kou en regen staan Als we zinloos bevelen horen dond’ren Ons zonder reden moeten laten trappen en slaan Als we na ’t dof afstompend werken Elkander ergerend door een woord of daad Vergeting zoeken in de harde kribben En daar de wanhoop op ons slaat Als we des morgens in de kou en’t schemerdonker Ons staan te wassen als dieren aan een trog Dan denken we opstandig en verbitterd Bestaat het recht, bestaat de liefde nog? Als oude, moede en kapotte mensen Te moe zijn om nog mens te zijn Dan vraag je j’af, bestaat er na dit alles Nog ’t lachen van een kind, een bloem, wat zonneschijn? M’n God, wat moet er uit die chaos groeien Wat zal het eind zijn van die jaren strijd In deze hel is vertrouwen noch begrijpen Geen liefde en geen menselijkheid Als j’ alles, behalve ’t leven hebt verloren En niets meer weet dan bitterheid en pijn herinnerings je bij elk onrecht, dat je meemaakt O God, m’n God, dit moet gewroken zijn!