Familie Schneiders

Geschiedenis van het archief: Inleiding Franciscus Ignatius Max (Frans) Schneiders werd op 9 mei 1901 in Alkmaar geboren. Hij kwam uit een vrome katholieke familie. Twee van zijn oudere broers, Ben en Gerard, waren priester. Frans wilde dat ook worden. Eerst ging hij naar het Klein-Seminarie Hageveld in Voorhout en daarna in 1922 naar het Groot-Seminarie Warmond. Hij maakte zijn priesteropleiding niet af. In 1925 verliet hij het Groot-Seminarie Warmond. Hij verhuisde naar Alkmaar waar hij als corrector bij het Noordhollandsch Dagblad ging werken. Dit was het begin van zijn journalistieke loopbaan. Vanwege zijn sociale vaardigheden en zijn schrijftalent, kon hij al in 1926 overstappen naar De Leidsche Courant, waar hij redacteur stadsnieuws werd. Van het begin af aan was hij ook columnist en huisdichter. Door zijn satirische versjes en columns werd hij in Leiden en omstreken algauw een populair figuur. Hij publiceerde zijn gedichten onder de naam Troubadour. In mei 1933 bracht een delegatie van Nederlandse journalisten een bezoek aan Hongarije. Frans Schneiders was één van de journalisten. Tijdens deze reis ontmoette hij in Budapest de beeldschone Erzsébet Szántó, geboren op 30 januari 1908 in Budapest en dochter van een welgestelde textielhandelaar. Zij trouwen op 6 januari 1934 in de Franciscanerkerk op het Franciscanerplein in Budapest. Hij was toen 32 jaar oud en zij 25. Zij kregen vier kinderen. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was Frans Schneiders als kunstredacteur werkzaam bij De Leidsche Courant. In augustus 1940 stelde de hoofdredacteur van deze krant voor een dagelijkse rubriek te maken waarin tegenwicht tegen de Duitse bezetters geboden zou worden. Frans Schneiders nam deze taak op zich in de rubriek Momentje. In november 1943 werd deze rubriek verboden, waarop Frans Schneiders zijn loopbaan bij De Leidsche Courant beëindigde. Al tijdens de oorlog raakte Frans Schneiders betrokken bij besprekingen over de oprichting van een nieuw katholiek dagblad in Den Haag. Deze krant moest de opvolger worden van De Residentiebode, die in de oorlog fout was geweest en daardoor niet meer kon verschijnen. In mei 1945, meteen na de Bevrijding, vertrok Frans naar Den Haag om de nieuwe krant op te zetten. De eerste editie van Het Binnenhof verscheen op 11 mei 1945. Frans werd hoofdredacteur van deze krant. Hij verhuisde met zijn vrouw en kinderen van Leiden naar Den Haag. Een jaar later nam Frans Schneiders ontslag als hoofdredacteur. Hij werd parlementair-redacteur bij De Maasbode. Voor deze krant maakte hij reizen naar Oost-Europa en schreef hij felle anti-communistische artikelen. Eind jaren vijftig fuseerde deze krant met De Tijd, een andere katholieke krant. Ook Frans stapte over naar de nieuwe combinatie, maar daar kreeg hij al gauw moeilijkheden met de hoofdredacteur, die vond dat zijn stijl niet bij De Tijd paste. Na een ernstige hartaanval in 1963 ging Frans Schneiders met vervroegd pensioen. Hij was toen 62 jaar oud. Hij stierf op 17 oktober 1970. Zijn vrouw leefde daarna nog 35 jaar. Zij stierf in maart 2005.