Marijke Kooi : Eigenzinnig! En niet bang.

Hoe een verlegen Rotterdams hongerwinterkindje (geboren november 1944) als keurige Leidse studente terecht komt in het roerige Amsterdam van de jaren zeventig. Hoe ze betrokken raakt bij het actiewezen en een baan als docente Frans in het volwassenenonderwijs en moederschap weet te combineren. Hoe ze het vrouwenhuis ontdekt, feministe wordt en ondanks een invaliderende ziekte een bloeiend lesbisch bestaan weet op te bouwen. Hoe ze na haar pensioen haar creativiteit op beeldend gebied ontdekt en -inmiddels al in de zeventig- actief wordt in de Amsterdamse roze seniorenwereld. Een tijdsbeeld. Hoewel ze zelf de oorlog niet bewust heeft meegemaakt, was de oorlog in het gezin Kooi een belangrijk punt. In de nacht van 9 op 10 november 1944 werd in Rotterdam de grootste razzia in Nederland op jongemannen voor de Arbeidseinsatz gehouden: 52.000 van de 70.000 mannen tussen de 17 en 40 jaar werden afgevoerd. Daaronder haar vader, leraar klassieke talen. Hij werd tolk in een ziekenhuis in Keulen, totdat hij werd gearresteerd voor berichten uitwisseling. De gevangenis van Keulen war hij vlektyfus opliep stond kort daarop in brand door een bombardement en hij is dankzij de cipiers gevlucht, is de Rijnbrug overgestoken terwijl die onder vuur lag en uiteindelijk in Zuid-Limburg in quarantaine gegaan vanwege de tyfus. pas in mei 1945 kon hij terug naar zijn gezin.