Archief van het bestuur van de Stichting Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers, vanaf 1979: Stichting U...

Bereik en inhoud De Stichting Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers (UVV) afdeling Alkmaar is voortgekomen uit de Alkmaarse Vrijwillige Hulpdienst. Deze organisatie werd opgericht in de hongerwinter 1944-1945 van de Tweede Wereldoorlog door een vrouwelijke ambtenaar van de Armenraad, een maatschappelijk werkster en twee leerling-maatschappelijk werksters. De 60-tot 65 medewerksters waren leerlingen van middelbare scholen (wegens brandstof gebrek waren de scholen gesloten), padvindsters, leerling-maatschappelijk werksters en vrouwen werkzaam op kantoren. De hulpverlening bestond onder meer uit het helpen in de huishouding en het bezorgen van voedsel bij verzwakte bejaarden en zieken. De hoofdleidster ontving per koerier het verzoek van dr. Jane de Jongh (stichtster van de landelijke UVV (LUVV) om dergelijk werk na de bevrijding toch vooral voort te zetten. Na de bevrijding in 1945 werd door burgemeester van Kinschot op het Alkmaarse stadhuis de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers, afdeling Alkmaar geïnstalleerd. De eerste voorzitster, mw. de Wolff-Peereboom werd na een periode van slechts een jaar opgevolgd door mw. Holzmüller-Teengs die de organisatie jarenlang verder zou leiden. De afdeling kwam direct om in het werk. Van alle kanten werd er een beroep op haar vrijwilligers gedaan. Toen de hectiek van de naoorlogse jaren wat wegebde werd in 1957 het door de Alkmaarse Federatie van Vrouwenverenigingen ingezette georganiseerd bezoeken van bejaarden en zieken overgenomen. Dit idee was uit Engeland overgewaaid. Het "friendly visiting" stond voor: "gevoelens van vriendschap en saamhorigheid tussen een jongere en een oudere generatie". In april 1962 werd een "Tafeltje-dek-je" hulpverlening opgestart in navolging van een landelijk U.V.V. initiatief. Dit werd een enorm succes: in 1962 werden er 976 maaltijden bezorgd, in 1969 waren dat er 8270. De gemeente droeg al snel in de kosten bij middels subsidieverlening vanwege het algemene belang. Door het succes van de maaltijdverstrekking kwam het rustig bezoeken met een praatje en wat tijdschriften in de knel. De maaltijden moesten immers zo snel mogelijk vervoerd worden om afkoeling te voorkomen. Daarom werd er een Tijdschriftendienst opgericht en bedacht men een "Rijdend Winkeltje". In juni 1962 kon het eerste rijdend winkeltje door sponsoring van de Lionsclub van start in het Centraal Ziekenhuis. Korte tijd later volgde een tweede in Huize Westerlicht, gesponsord door de Rotary. Binnen enkele jaren had de afdeling voor de meeste verzorgingshuizen een eigen rijdende winkel verzorgd. Toen de verzorgingshuizen later vaste huiswinkels kregen werden de rijdende winkeltjes overbodig. Het bibliotheekwerk werd op den duur overgenomen door de openbare bibliotheek en de maaltijdverstrekking door de SKWO Ouderenwerk. De afdeling had aanvankelijk veel succes met de in 1969 gestarte kledingbeurzen. Eventuele winst werd besteed aan goede doelen als het Foster Parentplan. In 1991 kwam er een einde aan deze activiteit. Binnen de afdeling was er een groep van tientallen vrijwilligers die zich bezighield met brailleren: het omzetten van gewoon schrift in brailleschrift voor blinden en slechtzienden. Ook deze activiteit werd op den duur door een professionele organisatie overgenomen. In 1967 telde de afdeling 50, in 1970 circa 140, bij het 50-jarig bestaan in 1995 ruim 400 en in 2007 nog zo'n 270 actieve vrijwilligers. Statuten- en naamswijziging 1977 In 1977 veranderden de LUVV en haar afdelingen van naam en statuten. De naam werd Unie Van Vrijwilligers (UVV) en stond voortaan ook open voor mannen. Het emancipatie-element, door iedere vrijwilligster schriftelijk te onderschrijven en neergelegd in artikel 2: "Bij de Nederlandse vrouwen het bewustzijn te versterken van haar verantwoordelijkheid voor het welzijn der gemeenschap. Dit welzijn daadwerkelijk te bevorderen, voor zover dit kan geschieden door de samenwerking van Nederlandse vrouwen met als leidend beginsel naastenliefde en hulpvaardigheid", verdween uit de doelstelling. Het werd vervangen door: het bevorderen en verlenen van maatschappelijke hulp door vrijwilligers, met menselijk contact en continuïteit in het werk als voornaamste kenmerken. Het doel te bereiken werd onder meer omschreven als: door hulp te verlenen op eigen initiatief en op verzoek van particuliere en overheidsinstellingen; door samenwerking met andere organisaties, met inachtneming van ieders zelfstandigheid en arbeidsterrein, en met behoud van eigen verantwoordelijkheid. Statutenwijziging 2000 en opheffing In 1995 eiste de overheid drastische herstructurering van het vrijwilligerswerk. De LUVV ging samen met een aantal andere vrijwilligersorganisaties op in een cluster: de Nederlandse Organisatie Vrijwilligerswerk (NOV). De NOV werd het enige subsidieadres. Na de totstandkoming van de reorganisatie bleek dat de te vergeven subsidie alleen bestemd was voor innovatieve projecten en voor de instandhouding van de nieuwe organisatie. Kortom: de UVV werd niet meer financieel ondersteund. In 1997 is duidelijk dat het landelijk bestuur zonder subsidie in afgeslankte vorm verder moet. De Alkmaarse afdeling krijgt geen overheidssubsidie meer en moet de eindjes aan elkaar zien te knopen met de bijdragen die zij krijgt van de instellingen gebaseerd op het aantal medewerkers. In 1998 werden landelijk nieuwe statuten en structuur vastgesteld: alleen de provinciale UVV's (PUVV), in verenigingsvorm, zijn nog lid van de LUVV; de afdelingen kiezen een provinciaal bestuur en dragen daar contributie aan af. In 2000 worden de statuten van de afdeling Alkmaar nog op de ontwikkelingen aangepast maar zij zag zich toch genoodzaakt op 31 december 2007 haar deuren voorgoed te sluiten. Archief van het bestuur van de Stichting Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers, vanaf 1979: Stichting Unie van Vrijwilligers, afd. Alkmaar