Emmanuëlpolder, 1875-1959

Inleiding De Emmanuëlpolder, groot 104.02.10 ha met 93.22.40 ha belastbare oppervlakte werd in 1864 door Emmanuël Constantinus Primus Ghislinus baron van de Linden d'Hoogvorst c.s., bezitters van de ambachtsheerlijkheden Maire en Valkenisse, bedijkt (Provinciale Almanak voor Zeeland, 1958, p. 484). Het ligt voor de hand te veronderstellen dat de polder naar bovengenoemde hoofdpersoon der bedijkers vernoemd is. Reeds in 1862 sloten de besturen van de Krabbendijke-, Monniken-, Maags-, Oost-, Maire-, Valkenisse- en Stroodorpepolder een overeenkomst met het oog op de voorgenomen bedijking, welke overeenkomst in 1870 werd uitgebreid met een suatiecontract betreffende het maken en onderhouden van de spuisluis en het op diepte houden van de suatiegeul vóór de zeesluis van de inmiddels bedijkte Emmanuëlpolder (zie archief van het Waterschap Krabbendijke, toegang 3133). In 1878 werd voor het beheer hiervan een afzonderlijk uitwateringsschap opgericht: het Waterschap De Valkenissegeul (toegang 3162). Aanvankelijk werd het land in de polder bewerkt vanuit de boerderij Valkenissepolder in de gelijknamige polder ten noorden van de Emmanuëlpolder. In 1908 werden in de polder twee identieke boerderijen gebouwd, de Emanuelhoeve en de Eurekahoeve (een derde exemplaar - 't Hof Trio - werd in de Valkennissepolder gebouwd). Bij de naamgeving van de ene boerderij en later ook bij de naamgeving van de weg door de polder (‘Emanuelpolder’) werd de naam met één ‘m’ en zonder trema op de ‘e’ gespeld, in tegenstelling tot de officiële naam van de polder. Het bestuur werd in het kader van de polderconcentratie op Zuid-Beveland per 1 januari 1959 opgeheven, op welke datum het nieuwe waterschap De Brede Watering van Zuid-Beveland in werking trad. Toch loopt het archief nog ná 1958 door, doordat het bestuur in de loop van 1959 de lopende zaken afwikkelde.