De heer Mertens woonde met zijn vader, moeder, broertje en zusje in de Waerschutstraat op het moment van het bombardement op 31 maart 1943. Het huis werd herhaaldelijk getroffen, waarbij zijn moeder en zijn zusje omkwamen. De heer Mertens is met zijn broer Piet naar het Zeemanshuis gebracht. Nadien kon zijn vader hem niet onderhouden. Hij is ondergebracht bij verschillende huishoudens en heeft gewerkt ...

Deze dataset bestaat uit een geluidsopname van het interview in MP4-formaat, en een Word-document met een samenvatting van het interview. Dit interview is onderdeel van het project 'Volkstuinbezitters in Utrecht tijdens WOII'. De documentaire 'Bezet Utrecht: verhalen van volkstuinbezitters' is gemaakt op basis van deze interviews.

De geïnterviewde zat bij de NJS en was lid van de NSNAP, terwijl zijn vader bij de NSB zat. Zijn vader kwam om tijdens een luchtbombardement. Meldde zich als 15 jarige aan voor de Waffen-SS. Na zijn opleiding in Duitsland werd hij bij een van de regimenten binnen de Brigade Nederland ingedeeld. Vervolgens naar Kroatië Leningrad en Narva. In 1944 door het Rode Leger gevangengenomen. Keerde in 1946 terug ...

Geïnterviewde vertelt hoe ze op twaalfjarige leeftijd vanuit een bioscoop werd ontvoerd en daarna op diverse locaties in schuren in bossen werd misbruikt door de Japanners, verstoken van goed voedsel, kleding en wasgelegenheid. Mensonterende omstandigheden.

Ten tijde van het bombardement woonde mevrouw Marcus aan de Schiedamseweg met haar ouders. Bij het bombardement stortte een deel van het huis in terwijl mevrouw Marcus met haar zusje onder de trap stond. Haar broers waren op dat moment onderweg van school naar huis. De hele familie heeft het overleefd, maar haar vader verloor al zijn handwerk en werd lusteloos. Na het bombardement is de familie eerst ...

Interview with Bernard Weber (Lemberg 25 March 1922). Weber survived Auschwitz-Birkenau where he witnessed the uprising in crematorium B. For several months he worked in the Sonderkommando that had to burn dead bodies: "Day and night the fire burned four, five metres above the chimney".

Geïnterviewde vertelt dat ze uit haar dorp weggehaald werd door de Japanners. Ze vertelt over de slechte leefomstandigheden. Tijdens ziekte werd ze in huis genomen door een Japanse arts, met wie ze een tijd samenleefde. Haar twee zussen werden ook ontvoerd.

Geïnterviewde vertelt hoe ze misleid werd om in Borneo in een bordeel als troostmeisje te werken. Verder spreekt ze over verschillende Japanse soldaten, het systeem van toegangskaartjes, het feit dat Japan nog geen excuses heeft aangeboden of compensatie heeft verleend. Ook zingt ze een Japans liedje.

Geïnterviewde 12 vertelt over de samenleving waar ze uit komt: haar leven als kind, de scholen die ze bezocht en de disciplinering die daar heerste. Ze vertelt over haar ervaringen in de Tweede Wereldoorlog met Japanners en Amerikanen, de bevrijding, de papuanisering, de politieke bewustwording en tenslotte haar migratie geschiedenis en de ontvangst in Nederland. De geïnterviewde maakt deel uit van ...

De geïnterviewde Dolf Stork is zelf wel eens op de Joodse markt in de Gaaspstraat, die exclusief voor Joden bedoeld was, geweest. Hij vertelt over zijn indruk hiervan, maar ook stipt hij aan wat hij van de oorlog merkte en van de onverschillige houding van de Nederlanders na afloop.

De geïnterviewde vertelt dat ze door de Japanners gevraagd werd mee te gaan naar de kazerne. In tegenstelling tot haar vriendinnen, die bang waren, ging ze mee. Op de kazerne leerde ze onder andere de Odori-dans. Ze moest zich kleden als een Japanse en voor de Japanners zingen en dansen. De Japanners genoten daarvan. Ook werd ze verkracht.

'In het licht van de bevrijding' is een achtdelige serie door Charles van den Berg waarin hij praat met acht personen die persoonlijk de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. In 2005 is, in het kader van de 60ste herdenking van de bevrijding van Venlo, de serie uitgezonden door Omroep Venlo in het radioprogramma Venlo Plus. In dit eerste deel van de uitzending spreekt Charles van den Berg met Anna ...

Mevrouw Hannie Gast - Buijs woonde tijdens WOII in de Uiterwaardenstraat. Haar vader was Joods, haar moeder niet. Ze heeft veel in de speeltuin in de Gaaspstraat gespeeld, maar herinnert zich niet echt dat ze op de Joodse markt is geweest. Wel dat er een vervangende speeltuin kwam, vlak achter haar huis.

Geïnterviewde vertelt hoe ze aan het spelen was toen ze ontvoerd werd door de Japanners. Ze werd meegenomen en verkracht. Dit duurde twee maanden en daarna wist ze te ontsnappen. Haar lichaam was echter al kapot gemaakt. Ze vertelt dat ze eruit zag als een aapje toen ze thuiskwam, ondervoed, haren niet meer gekamd. Ook bij haar was de schaamte groot en ze hoopt op compensatie.

De geïnterviewde is opgegroeid in een boerengezin. Zijn vader zat bij de NSB. Zijn vader had hiervoor gekozen omdat het een periode van crisis was. De boeren in Duitsland hadden het veel beter en daarom sloot hij zich aan bij de NSB. De geïnterviewde zat op de Mulo toen hij actief lid werd van de Jeugdstorm. Net als veel andere Jeugdstormers besloot hij uiteindelijk zich daadwerkelijk bij de bezetters ...

De familie Baten had vijf jongens en drie meisjes en woonde buitenaf in het dorp Oirlo. Ze namen Sonja Heimann op in hun gezin die ze altijd aanspraken met Tonie. De kinderen Baten wisten dat het om een Joods kind ging. Godswil is de reden dat zijn ouders dit Joodse meisje onderdak hebben gegeven, zegt zoon Joos. Omdat ze ver van de dorpskern woonden ging het meisje niet naar school. Ze deed alles ...

Riete Sterenberg-Gompertz zette haar tekentalent in voor het verzet. Ze vervalste talloze persoonsbewijzen vanuit het huis van Tine en Herman Waage op het Merwedeplein, wat de PBC, de persoonsbewijzencentrale werd genoemd. Riete werd gearresteerd en als Protestantse Jodin via Westerbork naar Theresiënstadt gedeporteerd. Daar is ze bevrijd en teruggekeerd naar Amsterdam. Ze bleef haar hele leven bevriend ...

Harry Dietz is de zoon van Constant Dietz, destijds directeur van de steenfabriek Tienray. In zijn vrije tijd was hij dirigent van o.a. Venlona in Venlo. Harry is de jongste uit een gezin van negen kinderen. Moeder Dietz is twee keer getrouwd, maar was weduwe, toen de oorlog uitbrak. Ze had veel contact met Hanna van de Voort. De familie Dietz gaf onderdak aan het Joodse echtpaar Simon Ratzker en Paula ...

De geïnterviewde Elise Braak-Polak vertelt over het opgroeien in de Rivierenbuurt, tijdens de oorlog. Nare dingen zoals haar vriendjes die verdwenen of op een andere school werden geplaatst omdat zij niet Joods waren. Maar ook over de leuke spelletjes die zij deden en het lekkers dat zij kreeg. Ook vertelt Elise over de verhuizing naar de Transvaalbuurt en over haar herinneringen aan de markt. Daartussen ...

Tine Boeke-Kramer (Oterleek, 1919) werkte samen met haar toenmalige echtgenoot Herman Waage in het ziekenhuis van Zaandam, toen ze Duitse vluchtelingen verpleegde en hun verhalen over Nazi-Duitsland hoorde. In 1940 besloot ze verzetswerk te gaan doen. Ze bracht vele Joodse kinderen naar onderduikadressen. Na haar arrestatie in 1943 werd ze geïnterneerd in Kamp Vught, Ravensbrück, Köpenick en Oranienburg. ...

Rachel van Amerongen werd geboren in 1914 in Amsterdam. Dit gesprek concentreert zich op Rachels jeugd en de kennismaking met haar eerste man Charles Désiré Lu-A-Si, een Surinaamse Nederlander die in juni 1941 is gearresteerd vanwege zijn betrokkenheid bij de februaristaking. De nazi's zetten hem gevangen in Kamp Schoorl. Via Amersfoort, Neuengamme en Dachau werd Charles in Auschwitz gevangen gehouden. ...

'Troostmeisjes' worden ze genoemd. Jonge vrouwen, soms nog kinderen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog stelselmatig werden verkracht door de Japanse bezetter in voormalig Nederlands-Indië. In soldatenbordelen verrichtten ze seksuele 'dwangarbeid'. Wat zijn de herinneringen van deze vrouwen en wat zijn de gevolgen geweest van hun verborgen en verdrongen leed? De filmmakers zijn in Indonesië op zoek ...