De klap van Wittem
Op 21 juli 1944 werden door toedoen van een Duitse provocateur 10 kopstukken van het Limburgse verzet, district Gulpen gevangengenomen. Deze actie werd later bekend als De klap van Wittem. De Duitse provocateur was een onderofficier die in het klooster van de paters Redemptoristen te Wittem werd verpleegd. Hij zei oorlogsmoe te zijn en wilde onderduiken, maar verraadde vervolgens de verzetsgroep. Zeven gevangenen kwamen niet meer terug uit de concentratiekampen en twee districtsleiders werden op 5 september 1944 in Valkenburg gefusilleerd.
