Luitgard en Leen ... Charpentier: Dagboek met bijlagen en brieven (handgeschreven tekst in schrift en brieven)

De hoofdauteur is een meisje, dat in de laatste klas van het gymnasium in Waalwijk zit. Ze is verliefd op Leen en vertelt over haar toekomstidealen. Haar stemming wisselt van opgewekt tot wanhopig. Ze komt uit een nationaal socialistisch gezin. Nederland wordt door haar "mijn Vlaanderen" genoemd. Ze is diep gelovig, bezoekt veel kerkdiensten en bidt voor een Duitse zege. De kapelaan negeert haar als hij haar ontmoet, wat haar pijn doet. Ze is bang voor de oorlog die op dat moment gevoerd wordt. Veel mensen komen om en culturen worden vernietigd. De geallieerden rukken op en de bombardementen worden heviger. Van school komt niet veel meer. Ze vraagt zich angstig af wat haar in de toekomst te wachten staat en ze bidt om hulp van God. 5 September 1944 vliegt een munitiedepot in de buurt de lucht in. Paniek breekt uit en mensen rennen in het rond. De oproep van Radio Moskou NSB' ers op te pakken noemt ze een vuile jodenstreek. Het standrecht wordt afgekondigd en de burgemeester wordt doodgeschoten. Vrienden worden gearresteerd, er vallen doden. God wordt aangeroepen om hulp en ze verbrandt al haar exemplaren van Volk en Vaderland. Het dagboek brengt ze naar haar eveneens nationaal socialistische en gelovige vriend Leen. Hij, werkzaam bij zijn vader op het land, schrijft verder erin. Hij probeert haar te helpen door te wijzen op God en hij zegt dat hij het dagboek zal verbergen. Ze schrijven elkaar daarna brieven. Zij sluit het dagboek af met het gedichtje: "Met 't Kruis in top zo varen wij door 't wereldtij ten hoogen Hemel op !" De hoofdauteur is een meisje, dat in de laatste klas van het gymnasium in Waalwijk zit. Ze is verliefd op Leen en vertelt over haar toekomstidealen. Haar stemming wisselt van opgewekt tot wanhopig. Ze komt uit een nationaal socialistisch gezin. Nederland wordt door haar "mijn Vlaanderen" genoemd. Ze is diep gelovig, bezoekt veel kerkdiensten en bidt voor een Duitse zege. De kapelaan negeert haar als hij haar ontmoet, wat haar pijn doet. Ze is bang voor de oorlog die op dat moment gevoerd wordt. Veel mensen komen om en culturen worden vernietigd. De geallieerden rukken op en de bombardementen worden heviger. Van school komt niet veel meer. Ze vraagt zich angstig af wat haar in de toekomst te wachten staat en ze bidt om hulp van God. 5 September 1944 vliegt een munitiedepot in de buurt de lucht in. Paniek breekt uit en mensen rennen in het rond. De oproep van Radio Moskou NSB' ers op te pakken noemt ze een vuile jodenstreek. Het standrecht wordt afgekondigd en de burgemeester wordt doodgeschoten. Vrienden worden gearresteerd, er vallen doden. God wordt aangeroepen om hulp en ze verbrandt al haar exemplaren van Volk en Vaderland. Het dagboek brengt ze naar haar eveneens nationaal socialistische en gelovige vriend Leen. Hij, werkzaam bij zijn vader op het land, schrijft verder erin. Hij probeert haar te helpen door te wijzen op God en hij zegt dat hij het dagboek zal verbergen. Ze schrijven elkaar daarna brieven. Zij sluit het dagboek af met het gedichtje: "Met 't Kruis in top zo varen wij door 't wereldtij ten hoogen Hemel op !"