Abraham Salomons: Dagboek met bijlagen (handgeschreven tekst in 4 cahiers (fotokopieen))

De joodse auteur vlucht augustus 1942 met zijn vriendin Judith uit zijn woonplaats Winschoten. In zijn schoenenzaak zit een "Verwalter". Volgens hem laat het lot van de naar Polen gedeporteerden zich makkelijk raden en hoeven deze niet op terugkeer te rekenen. Voor veel geld heeft hij valse papieren gekocht. In de trein op weg naar Amsterdam verbranden ze op de wc de sterren. Bij aankomst is een deel van de valse papieren niet aanwezig. Toch gaan ze na een tijdje per trein op weg naar Mühlhausen via Brussel en Parijs. Ze reizen via Belfort, Besancon, tot ze tenslotte in Zwitserland aankomen. Hier moet hij officiële papieren invullen. Het Nederlands consulaat helpt. Ze krijgen zakgeld en er wordt een rabijn aangesteld om hun belangen te vertegenwoordigen. Dan begint de zwerftocht door Zwitserland van hotelkamp naar hotelkamp. Via Lausanne komt hij in Bern en verblijft in oud meisjespensionaat. In Montreux neemt hij Franse les. Hij verdient geld met tuinwerkzaamheden, zijn echtgenote doet naaiwerk. Ze skiën. In Caux(s) maakt hij wandelingen in de omgeving. Hij hoort uit brieven, dat zijn vader en moeder zijn gedeporteerd en stuurt tevergeefs pakjes en brieven naar Polen om te weten te komen waar ze zijn. 6 Januari 1943 wordt hij 26 jaar. Hij ergert zich aan de onderling ruzie makende joodse vluchtelingen, die elkaar beschuldigen van illegale bijverdiensten. In het hotelkamp arriveren vluchtelingen, die in Frankrijk gezworven hebben. Een uit Westerbork ontsnapte nieuwkomer vertelt wat hij in het kamp heeft meegemaakt. Augustus 1943 verhuizen ze naar een goedkoper hotel in Mont-Pèlerin. Er moet corvee gedaan worden. Na een tijd zitten ze beide in de keukenploeg, nadat ze eerst op de eigen kamer gegeten hebben. Hij doet steno, Engels en gymnastiek. Er zijn er lezingen en films. Zijn vrouw volgt een dieet, ze is nerveus. De joodse auteur vlucht augustus 1942 met zijn vriendin Judith uit zijn woonplaats Winschoten. In zijn schoenenzaak zit een "Verwalter". Volgens hem laat het lot van de naar Polen gedeporteerden zich makkelijk raden en hoeven deze niet op terugkeer te rekenen. Voor veel geld heeft hij valse papieren gekocht. In de trein op weg naar Amsterdam verbranden ze op de wc de sterren. Bij aankomst is een deel van de valse papieren niet aanwezig. Toch gaan ze na een tijdje per trein op weg naar Mühlhausen via Brussel en Parijs. Ze reizen via Belfort, Besancon, tot ze tenslotte in Zwitserland aankomen. Hier moet hij officiële papieren invullen. Het Nederlands consulaat helpt. Ze krijgen zakgeld en er wordt een rabijn aangesteld om hun belangen te vertegenwoordigen. Dan begint de zwerftocht door Zwitserland van hotelkamp naar hotelkamp. Via Lausanne komt hij in Bern en verblijft in oud meisjespensionaat. In Montreux neemt hij Franse les. Hij verdient geld met tuinwerkzaamheden, zijn echtgenote doet naaiwerk. Ze skiën. In Caux(s) maakt hij wandelingen in de omgeving. Hij hoort uit brieven, dat zijn vader en moeder zijn gedeporteerd en stuurt tevergeefs pakjes en brieven naar Polen om te weten te komen waar ze zijn. 6 Januari 1943 wordt hij 26 jaar. Hij ergert zich aan de onderling ruzie makende joodse vluchtelingen, die elkaar beschuldigen van illegale bijverdiensten. In het hotelkamp arriveren vluchtelingen, die in Frankrijk gezworven hebben. Een uit Westerbork ontsnapte nieuwkomer vertelt wat hij in het kamp heeft meegemaakt. Augustus 1943 verhuizen ze naar een goedkoper hotel in Mont-Pèlerin. Er moet corvee gedaan worden. Na een tijd zitten ze beide in de keukenploeg, nadat ze eerst op de eigen kamer gegeten hebben. Hij doet steno, Engels en gymnastiek. Er zijn er lezingen en films. Zijn vrouw volgt een dieet, ze is nerveus.