H.P.R. Frederikse: handgeschreven verslag (losse A4-vellen, sommige zijn fotokopieën)

Hans Pieter Roetert Frederikse (1920-2008) studeert natuurkunde aan de Universiteit in Leiden als in november 1940 aan alle universiteiten professoren en staf van joodse afkomst worden ontslagen. Eén van hen is professor Meijers, een beroemd jurist. De volgende dag neemt de bevriende professor Cleveringa diens college over. In aanwezigheid van 800 studenten, inclusief Hans, zingt hij de lof van de ontslagene. Dit wordt gevolgd door enorm applaus en het zingen van het Wilhelmus. Diezelfde dag wordt de universiteit door de Duitsers gesloten. Als in 1943 alle studenten, die de loyaliteitsverklaring niet hebben getekend, worden opgeroepen voor werk in Duitsland, blijft Hans buiten schot dankzij een baan in een laboratorium. Ondertussen helpt hij joodse kinderen, van wie de ouders naar concentratiekampen zijn gestuurd, aan schuilplaatsen. Als wetenschappelijk onderzoeker behaalt Hans in 1945, als de universiteiten weer open zijn, zijn doctoraal. Al vroeg in de oorlog trachten groepen en individuele geëngageerden in Leiden het zuilenstelsel te doorbreken dat dan het hele politieke en sociale leven beheerst. Vanaf 1942 neemt Hans deel aan ondergrondse discussies over het vormen van een federatie van de vier christelijke studentenorganisaties aldaar. Na de bevrijding wordt hij de voorzitter van deze federatie. In 1947, als het anti-Duitse sentiment nog hevig is, organiseert de federatie, met Hans als leider, een werkkamp van een maand in Münster voor een groep van ongeveer 70 studenten, de helft Nederlands, de helft Duits. Eén van de Duitse deelnemers is de jonge Helmut Schmidt, die in 1974 kanselier van West-Duitsland zou worden. Frederikse emigreert in 1950 naar de Verenigde Staten. In het in 2004 geschreven verslag over de jaren 1932-1947 beschrijft hij onder andere zijn betrokkenheid bij verzetsactiviteiten van de Leidse Universiteit en zijn ervaringen in het naoorlogse Duitsland. Hans Pieter Roetert Frederikse (1920-2008) studeert natuurkunde aan de Universiteit in Leiden als in november 1940 aan alle universiteiten professoren en staf van joodse afkomst worden ontslagen. Eén van hen is professor Meijers, een beroemd jurist. De volgende dag neemt de bevriende professor Cleveringa diens college over. In aanwezigheid van 800 studenten, inclusief Hans, zingt hij de lof van de ontslagene. Dit wordt gevolgd door enorm applaus en het zingen van het Wilhelmus. Diezelfde dag wordt de universiteit door de Duitsers gesloten. Als in 1943 alle studenten, die de loyaliteitsverklaring niet hebben getekend, worden opgeroepen voor werk in Duitsland, blijft Hans buiten schot dankzij een baan in een laboratorium. Ondertussen helpt hij joodse kinderen, van wie de ouders naar concentratiekampen zijn gestuurd, aan schuilplaatsen. Als wetenschappelijk onderzoeker behaalt Hans in 1945, als de universiteiten weer open zijn, zijn doctoraal. Al vroeg in de oorlog trachten groepen en individuele geëngageerden in Leiden het zuilenstelsel te doorbreken dat dan het hele politieke en sociale leven beheerst. Vanaf 1942 neemt Hans deel aan ondergrondse discussies over het vormen van een federatie van de vier christelijke studentenorganisaties aldaar. Na de bevrijding wordt hij de voorzitter van deze federatie. In 1947, als het anti-Duitse sentiment nog hevig is, organiseert de federatie, met Hans als leider, een werkkamp van een maand in Münster voor een groep van ongeveer 70 studenten, de helft Nederlands, de helft Duits. Eén van de Duitse deelnemers is de jonge Helmut Schmidt, die in 1974 kanselier van West-Duitsland zou worden. Frederikse emigreert in 1950 naar de Verenigde Staten. In het in 2004 geschreven verslag over de jaren 1932-1947 beschrijft hij onder andere zijn betrokkenheid bij verzetsactiviteiten van de Leidse Universiteit en zijn ervaringen in het naoorlogse Duitsland. Bevat transcripties van passages uit het verslag, dat incompleet lijkt.