Middelen van bestaan Traditioneel leefde de bevolking van Velp van de landbouw. Velp heeft als dorp aan de Maas regelmatig last gehad van overstromingen. De kanalisatie van de rivier in de jaren ‘20 en ‘30 van de vorige eeuw maakte daar goeddeels een einde aan. Na de vestiging van De Binckhof in 1966 vonden relatief steeds meer inwoners hun bestaan in de zwakzinnigenzorg. Daarnaast boden ook Grave en andere grotere plaatsen aan de inwoners van Velp geleidelijk steeds meer werkgelegenheid in industrie, midden- en kleinbedrijf en dienstverlening. Brabants Historisch Informatie Centrum Aanwijzingen voor de gebruiker : Verwijzing naar archiefstukken uit dit archief geschiedt door (volledig): Brabants Historisch Informatie Centrum, toegangsnummer 7037 Gemeentebestuur Velp, 1814-1942 , inv.nr. ... (verkort): BHIC, 7037 Gemeentebestuur Velp 1814-1942 , inv.nr. ... Bijlage: burgemeesters : De functie van burgemeester is ingesteld na de inlijving van Nederland bij Frankrijk in 1810. Tot 1813 heette de burgemeester dan ook op zijn Frans maire, van 1813 tot 1820 droeg hij de (oude) titel schout. Vanaf 1812 tot 1942 heeft Velp slechts vier burgervaders gehad. Met een gemiddelde ambtstermijn van 32 jaar moet je dan ook concluderen dat het heel prettig geweest moet zijn om burgemeester van Velp te zijn! Vooral "burgemeester Gervers" was een blijvertje... 1811-1846C. Gervers 1847-1886F. Gervers 1887-1916C.W.P.M. Gervers 1917-1942L.J.J.M. Ficq Historisch overzicht : Velp kent eigenlijk twee gedeelten: Oud-Velp en Nieuw-Velp. Oud-Velp ligt - net als Gassel - op een relatief hoge zandrug op de overgang van zandgrond naar rivierkleigrond. De kern is ontstaan rond het oude Vincentiuskerkje ten oosten van het Kapucijnerklooster. Het gebied ten noorden en westen van Oud-Velp is in landschappelijk opzicht een waardevol gebied, net als het loofbos bij het klooster. Nieuw-Velp is een betrekkelijk jong dorp, dat zich heeft ontwikkeld rond het klooster Mariëndaal dat de paters Jezuïeten in 1860 langs de doorgaande weg van Den Bosch naar Nijmegen stichtten. Vóór die tijd stonden er slechts enkele verspreide huizen. Gemeentelijke indeling De geschiedenis van Velp is nauw verbonden met die van de andere dorpen in het Land van Ravenstein, Schaijk, Zeeland en in het bijzonder Reek. Met die laatste plaats had men een gezamenlijke schepenbank. Kerkelijk behoorde Reek lange tijd tot Velp. In 1810 gingen Velp en Reek uit elkaar. Beide dorpen werden zelfstandige gemeenten. Ruim 130 jaar bleef Velp zelfstandig, totdat het in 1942 samen met Escharen door Grave werd geannexeerd. Velp was tot de gemeentelijke herindeling met Grave in 1942 een zelfstandige gemeente van ruim 744 ha groot. Behalve het dorp Velp zelf behoorden ook de gehuchten De Elft en Zaalheuvel tot de gemeente Velp. De gemeente grensde in het noorden aan de gemeente Grave en in het oosten aan Grave en Escharen. Aan de west- en zuidkant lag de gemeente Reek. In 1938 moest Velp een klein gedeelte van haar grondgebied afstaan ten gunste van Grave vanwege de bouw van de Generaal de Bonskazerne. Gemeentewapen Het gemeentewapen, de heilige Vincentius in goud op een blauwe achtergrond, staat natuurlijk direct in verband met Sint-Vincentius als patroonheilige van de parochie en kerk. Het gemeentewapen is op 16 juli 1817 verleend door de Hoge Raad van Adel.