Getuigen Verhalen, Papua's in diaspora, interview 22

Geïnterviewde no. 22 wordt in 1933 in Malanoe geboren. Haar vader is zendeling. Haar ouders stichten daar een internaat, één voor jongens en één voor meisjes, en een polikliniek. Ze vertelt over het leven als kind in Malanoe. Ze gaat niet naar school, maar krijgt les van haar moeder. Ze vertelt hoe haar moeder haar voorbereidt op de oorlog. Ze vertelt over de resten van Sorong na het bombardement. Kort daarna vlucht de familie naar een verlaten rubberplantage in het oerwoud. In 1942 worden ze door de Japanners gevangen genomen en aan boord van een Japans oorlogsschip gebracht. Ze vertelt uitgebreid over het verblijf op het schip. Op Ambon worden ze van boord gehaald en verblijven ze in verschillende kampen. Er zijn voortdurend geallieerde bombardementen. Daarna worden ze op transport gezet naar Celebes. De mannen en de vrouwen en kinderen zijn inmiddels van elkaar gescheiden. In het kamp moet ze als 11-jarig meisje werken. Ze heeft niets van de bevrijding ervaren vanwege de dreiging van Indonesische republikeinen. Ze worden naar de kust gevoerd naar verschillende kampementen, waar ze worden beschoten door de Indonesiërs. Daarna woont ze nog een maand in Makassar, de familie is dan inmiddels weer herenigd. Ze vertrekken naar Nederland waar ze door familie worden opgevangen. Ze heeft schilderijen gemaakt, waarin ze haar kampervaringen heeft kunnen verwerken. De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een migratiegeschiedenis van Nieuw Guinea naar Nederland.