Getuigen Verhalen, Reis van de Razzia, interview met Aad van Teylingen

Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daarop volgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden. De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits Nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’. Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk". Aad van Teylingen De broer van Aad van Teylingen werkte bij de brandweer. Toen de razzia plaatsvond, wilde Aads broer zijn spullen in de kazerne halen om vervolgens onder te duiken met Aad en zijn vriend Gerrit. Bij de brandweerkazerne aangekomen mocht de broer niet meer weg. Aad is met Gerrit aangehouden op straat en in een school opgesloten, waar ze ook Aads broer weer tegenkwamen. Gedrieën besloten ze met de Duitsers mee te werken, maar ook om te ontsnappen bij de eerste gelegenheid die zich voordeed. In het Feijenoordstadion aangekomen werden ze met een groep in een vak geplaatst dat opschoof naarmate er meer groepen mensen uit het stadion vertrokken. Aad en zijn broer besloten zo lang mogelijk in het stadion te blijven en niet met de eerste groepen mee te gaan om zo het moment af te wachten waarop de bewakers niet meer zo fanatiek waren. De volgende dag, op weg naar de havens, ontsnapte Gerrit door bij zijn werkgever naar binnen te schieten. Aads broer zag zijn vriendinnetje, gaf haar een arm en liep ook weg. Even later ontsnapte Aad door hard weg te rennen. Er werd nog op hem geschoten, hij had geluk, stelt Aad. Eenmaal thuisgekomen dook Aad onder. Zijn moeder was eerder al overleden en hij woonde samen met zijn broer en zijn vader. Later is Aad bij de Prinses Irene Brigade in dienst getreden.