Interview met T. Kruithof door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).

Interview met T. Kruithof door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING). Interview met Tiedo Kruithof 21april 2009 Gediend in 1961-1962 bij het Korps Mariniers als Marn 2 ZM bij de 21e infanterie compagnie te Sorong NwG Introductie en opkomst in dienst Naam: Tiedo Kruithof., geboorteplaats: Kampen, geboortedatum: 12 augustus 1941. Voor mijn diensttijd heb ik bij een bank gewerkt en daarna bij een fruitgroothandel/grossier. Ik ben 1 november 1961 opgekomen bij het Korps Mariniers in Doorn, De Braam van Houckgeestkazerne. Na de basisopleiding werd Tiedo opgeleid als infanterist en gelegerd in Den Helder. Naar aanleiding van de Nw Guinea crisis ging de diensttijd van 21 naar 24 maanden. Diensttijd in Nw Guinea Bij opkomst zeiden ze dat je binnen 3x 24uur kon worden uitgezonden naar het andere eind van de wereld. Dat was nog nooit gebeurd. Het gebeurde toen echter wel. Op maandagmorgen vroeg 26 maart 1962 hoorde we dat we weg zouden moeten en donderdagavond de 29e vlogen we. Via Lissabon, Dakar, Venezuela, Caracas, Curaçao, Willemstad en 10 dagen later via Peru, Lima, Papeete, Nieuw Caledonië en toen naar Biak. Het was 48 graden toen we uitstapten, we liepen tegen een muur van warmte. In Biak hebben we 3 weken jungletraining gehad. Dat was achteraf zeer leerzaam en nuttig. We werden daarna direct in de omgeving van Sorong ingezet. Na een aantal dagen zijn we naar Waigeo en hebben daar 5 dagen gezeten. Er zouden daar Ploppers zijn. Ik heb er toen maar 1 gezien. We werden van hot naar her gestuurd maar er was eigenlijk niet veel meer aan de hand. Toen naar Teminaboean. Er zouden daar 60 para?s zitten. Uiteindelijk heb ik er maar een stuk of 4 gezien. De Kali op en naar de Kampong met een rugzakje We moesten patrouille lopen en in hinderlaag liggen. Op een gegeven moment hadden we een hele dag in hinderlaag gelegen en gingen ?s avonds weer naar ?huis?. Net toen de kok het eten klaar had, het was al donker, kwam de sergeant binnen en moesten we mee. Ik zie me nog zo in de LCPR zitten met het bordje eten op de schoot. Hoewel het eten niet veel voorstelde had ik er wel zin aan maar we moesten direct weg. Er was een patrouille in een hinderlaag gelopen. Meestal gingen we ?s ochtends op patrouille. Wel een verkenner vooruit. Dan loop je daar, elke 5 minuten wisselen wie voorop loopt, als een soort schietschijf. Zo voel je dat. Toen hebben we ook nog een dag of wat in een Kampong gezeten. De ratten liepen vrij rond en aten het water-dicht-verpakte-eten op waar je bij zat. ?s Nachts zat je op wacht met een Papoea bij je. Allerlei geluiden die je niet kende waarbij je af en toe in actie wilde komen maar dan zijn hand op je arm voelde; ?Er is niets aan de hand?. We mochten ?s nachts niet schieten. We moesten eventueel een handgranaat gooien. Als je schiet ben je door het vuur uit de loop zelf aan de beurt. Uiteindelijk heb ik daar ongeveer 28 dagen gezeten. Daarna hebben we nog een keer een actie ondernomen om para?s te pakken te krijgen waarbij we luchtsteun kregen van een Neptune. Dat was bij Teminaboean. We hadden grote lappen van zes bij zes meter op de grond gelegd met kruizen. De bommen zouden ongeveer 200 meter achter de kruizen vallen. Ik zag 4 van die dingen naar beneden komen en zei tegen mijn maatje Jan; ?dat gaat fout?. En toen vielen die bommen precies op die kruizen waar wij ongeveer 75 meter vanaf zaten. We kwamen een halve meter van de grond af, één had zijn kop in de grond en de pollen klei vlogen ons om de oren. Dat liep met meer geluk dan wijsheid wonderwel goed af. Er was toen nog een incident met een maat die met een automatisch geweer in zijn poot had geschoten. Het been was bijkans aan flarden. Het was dezelfde jongen die goed handgranaten kon gooien maar geen enkele verantwoordelijkheid had. Wilde hij bijvoorbeeld door de takken heen over de patrouille heen een granaat gooien of hij zat met zijn pistool t