Kaart van Antoon Jeuken aan familie, 18 november 1943

Kaart van Antoon Jeuken aan familie, 18 november 1943, geschreven tijdens onderduiken en verstuurd vanuit Duitsland om de impressie te wekken dat hij in krijgsgevangenschap verbleef. Antoon Jeuken (12 januari 1916 geboren te Nijmegen) was dienstplichtig soldaat in het 17e Regiment Infanterie en was vanaf 27 augustus 1939 tot de capitulatie gemobiliseerd. Tijdens zijn mobilisatie schreef hij brieven aan zijn familie. Na de capitulatie was hij werkzaam als onderwijzer. 20 juni 1943 verloofde hij zich met Tiny Middendorp. 10 juli 1943 werden oud-gemobiliseerden opgeroepen voor krijgsgevangenschap en door Antoon Jeuken onder. In die tijd schreef hij 2 brieven die zogenaamd uit Duitsland kwamen om mensen te overtuigen dat hij in krijgsgevangenschap was gegaan. In december 1943 wist hij zo in Bergen legaal benoemd te worden tot distributieambtenaar. In die tijd schreef hij vele brieven aan zijn verloofde. In augustus 1944 door hij opnieuw onder, deze maal in Castenray onder de valse naam Piet Jansen. Vanuit hier kwam hij in contact met Amerikanen bij de luchtlandingen te Son en 24 augustus 1944 trad hij in dienst bij de Stoottroepen reg nr 0100037. 26 juli 1945 huwde hij Tiny Middendorp en 5 augustus 1945 ontving hij eervol ontslag uit de Stoottroepen op eigen verzoek. Inhoud 18 november 1943 Lieve Ouders, Tiny, broers en zusjes, Eindelijk weer eens in de gelegenheid U een briefje te schrijven. Hoe gaat het met U allen? Mij gaat het zeer goed. Na velerlei avonturen is het mij gelukt een baantje te krijgen. Ik ben uit het kamp ontslagen en werk in de omgeving van Goch , ± 25 km meer Oostwaarts. Ik heb een vertrouwensfunctie gekregen bij een uitvinder en moet veel belangrijke artikelen vertalen uit het Frans, Engels en Nederlands in het Duits. Dat alles is zeer geheim, doch heeft niets met de oorlog uit te staan, naar men mij verzekerd heeft en ik zelf zou ook niet weten hoe. Aan eten den drinken en roken kom ik niets tekort en het werk is buitengewoon interessant. We wonen wel erg eenzaam en een oude huishoudster zorgt voor de bik en het schoonhouden van onze villa. De rest wordt allemaal opgehaald en gebracht, zoals de was etc., etc. Elke dag maken we een grote wandeling om ons lichaam fit te houden. Salaris ontvang ik niet, maar dat is ook niet nodig, want we kunnen ook niets kopen en het salaris van school gaat toch door, zodat m’n lening ook afbetaald kan worden. Schrijven mag ik ook niet te dikwijls en helemaal geen post ontvangen, dit in verband met eventuele ontdekking van de uitvinding, welke nog niet gepatenteerd is en wat nog wel even kan duren! Zo af en toe zal een Duitser, een vriend van mijn baas, de groeten komen brengen en informeren hoe U het maakt. Ik had nog steeds geen bericht van U ontvangen via het rode kruis. Ik begrijp er niets van. Maar ja, vanaf de eerste dag in Amersfoort is het met mij heel typisch verlopen, practisch ben ik niet gevangen geweest, doch werd belast met allerlei intellectuele karweitjes en nu dit weer. Ik ben er blij om, dat alles zo goed gelopen is en het moet voor U ook wel prettig zijn, te weten, dat het mij zo uitstekend gaat. U behoeft mij dan ook niets te sturen, want ik heb het wat eten en drinken betreft beter dan in Holland en bommengevaar is hier niet, want we zijn de enigste woning in de gehele omgeving en geen militair doel! Over de oorlog wordt uiteraard weinig gesproken, daar ik toch niet de mening van de kranten kan delen. Ik volg wel met belangstelling het verloop van de strijd aan de fronten, maar uit de krant. Ziezo nu weet U weer precies, hoe het er mee staat. Ik feliciteer Gerard en Ansje met hun verjaardag, vervolgens Vader en Willy met hun toekomstige verjaardag. Verder wens ik U allen een Zalig Kerstfeest, en Nieuwjaar. In ’t bijzonder en apart voor Tiny nog hart. gefeliciteerd met haar verjaardag. Ontvang verder vele en hartelijke groeten en Gods beste Zegen U toegewenst, door Uw Zeer liefhebbenden zoon, verloofde en broer, Antoon.